Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2019/1241 Esas 2021/2321 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1241
Karar No: 2021/2321
Karar Tarihi: 26.01.2021

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2019/1241 Esas 2021/2321 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işverenin emekli olan müvekkili ile kıdem tazminatı, ücret, asgari geçim indirimi ve yıllık izin ücreti alacakları hakkındaki dava sonucunda İlk Derece Mahkemesi davacı lehine karar vermiştir. Ancak davalı vekili, istinaf başvurusunda bulunmuş ve Bölge Adliye Mahkemesi İlk Derece Mahkemesi kararına uygun karar vererek istinaf başvurusunu reddetmiştir. Bunun üzerine davalı vekili temyiz başvurusunda bulunmuştur. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi ise davalı vekilinin bazı temyiz itirazlarını yerinde bulmamakla birlikte, davacının yıllık izin ücreti fazla hesaplandığı gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesi ve Bölge Adliye Mahkemesi kararlarını bozmuştur.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu madde 15, madde 23-27, madde 39-44, madde 64, madde 65, madde 73-75, madde 102.

9. Hukuk Dairesi 2019/1241 E. , 2021/2321 K.

"İçtihat Metni"

BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ: ... 3. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, müvekkilinin 01.01.2001 tarihinde davalı işveren yanında çalışmaya başladığını, 2014 Nisan ayında emekli olduğunu, müvekkilinin yatırım ve bakım müdürü olduğunu, tazminat ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ücret, asgari geçim indirimi, yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 01.01.2001-30.04.2014 tarihleri arasında müvekkili şirkette çalıştığını ve emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını, hak ettiği kıdem tazminatı alacağının ödenip ödenmediği, ücret ve yıllık izinlerinin olup olmadığının işyeri özlük dosyası ve banka kayıtları ile tespit olunacağını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu :
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, davalı vekinince istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti :
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından İlk Derece Mahkemesinin kararı usul ve yasaya uygun bulunarak davalının istinaf başvurususunun esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu :
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı davalı vekili tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi yıllık izin ücreti isteğinde bulunmuş, hükme esas bilirkişi raporunda 68 gün yıllık izin kullandığı belirtilerek kalan izin süresi yönünden hesaplamaya gidilmiştir. Dosya içersinde bulunan yıllık izin formlarına göre davacının toplam 82 gün izin kullandığı anlaşılmakta olup davalı vekili tarafından kullanılan izin süresi 80 gün olarak belirtildiğinden sözü edilen savunma karşısında kullanılan izin süresinin 80 gün olarak kabulüyle kalan izin süresine ait alacağın tespitine karar verilmesi gerekirken yıllık izin ücretinin fazla hesaplanarak hüküm altına alınması bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan İlk Derece Mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dava dosyasının kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin ise kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.