Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/4056 Esas 2015/7284 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4056
Karar No: 2015/7284
Karar Tarihi: 26.11.2015

Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/4056 Esas 2015/7284 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkum edilmesine karar vermiştir. Ancak, bir sanığın uyuşturucu maddeyi kullanmak amacıyla bulundurduğunda kullanma dışında başka bir amaç için bulundurup bulunmadığına dair yeterli delil olmadığından bu suçun oluşmadığı belirtilmiştir. Diğer bir sanığın ise uyuşturucu madde ticareti yapma suçunu işlediğine dair yeterli ve kesin delil bulunmadığından beraatine karar verilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, TCK'nın 188/3-4, 62, 52/2, 53, 63. maddelerine atıfta bulunulmuştur.

9. Ceza Dairesi 2015/4056 E. , 2015/7284 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Sanıklar hakkında TCK"nın 188/3-4, 62, 52/2, 53, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık ... hakkında verilen hükme yönelik incelemede;
Olay tutanağı içeriğine, sanığın savunmasına ve tüm dosya kapsamına göre kullanma miktarı içinde kalan uyuşturucu maddeyi satacağına veya başkalarına verme gibi kullanma dışında başka bir amaç için bulundurduğuna ilişkin kuşku sınırlarını aşan yeterli ve kesin delil bulunmadığı sabit olan eyleminin "kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurma" suçunu oluşturacağı gözetilmeden, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan yazılı biçimde hüküm kurulması,
2- Sanık... hakkında verilen hükme yönelik incelemeye gelince;
Kendisine herhangi bir uyuşturucu ya da uyarıcı madde ele geçmeyen sanığın savunmasının aksine uyuşturucu madde ticareti yapma suçunu işlediğine ilişkin kuşku sınırlarını aşan yeterli ve kesin delil bulunmadığı gözetilmeden yüklenen suçtan beraati yerine yazılı gerekçeyle mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ... müdafii ve sanık ..."nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 26.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.