Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2021/9380 Esas 2022/2964 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 10. maddesine dayanan muhtesat kamulaştırma bedelinin tespiti davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı, taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi'nin istinaf isteminin esastan reddine dair kararı ile birlikte Anamur 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2019/55 Esas - 2020/27 Karar sayılı kararının Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 10. maddesine dayanan muhtesat kamulaştırma bedelinin tespiti istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi'nce esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Aşağıda açıklanan gerekçelerle Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesinin esastan ret kararı kaldırıldıktan sonra, Anamur 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2019/55 Esas – 2020/27 sayılı kararının incelenmesinde;
Dava konusu yapılara resmi birim fiyatları esas alınıp, yıpranma payı da düşülerek hesaplanan asgari levazım bedellerinin, ağaçlara ise yaş, cins ve verim durumları dikkate alınmak suretiyle değer biçilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bu nedenle davacı idare vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir. Şöyle ki;
1-)2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 10. maddesine 6459 sayılı Yasa'nın 6. maddesi ile eklenen hüküm uyarınca, dava dört ay içerisinde sonuçlandırılamadığından, kaldırma kararı sonrası tespit edilen fark bedele 28.02.2018 tarihinden son karar tarihine kadar faiz işletilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Doğru olmadığı gibi,
2-) Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin 12055/17 numaralı başvuru sonucu verilen 23.10.2018 tarihli kararı ve Anayasa Mahkemesi'nin 2016/9364 başvuru numaralı, 01.06.2019 gün 30791 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan kararı da göz önüne alındığında davacı idare lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi gerektiğinden,
Anamur 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2019/55 Esas - 2020/27 Karar sayılı;
a-) Gerekçeli kararın hüküm fıkrasına yeni bir bent olarak (Tespit edilen kamulaştırma bedelinin 55.277,44 TL’lik kısmına 28/02/2018 tarihinden son karar tarihi olan 04/02/2020 tarihine kadar yasal faiz işletilmesine) cümlesinin yazılmasına,
b-) Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının vekalet ücretine ilişkin (6) numaralı bendinin hükümden tamamen çıkartılmasına,
Hükmün böylece DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK’nın 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, taraflardan peşin alınan temyiz harçlarının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 24/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.