Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/2088 Esas 2019/2512 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2088
Karar No: 2019/2512
Karar Tarihi: 05.03.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/2088 Esas 2019/2512 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi         2018/2088 E.  ,  2019/2512 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi dışında davacı vekili tarafından temyiz edilmesi, mahkemece hükmün kesin olması nedeniyle ek karar ile davacının temyiz talebinin reddine karar verilmesi; ek kararın da davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

    - K A R A R -

    Davacı vekili, müvekkilinin kullandığı araca davalıya zorunlu trafik sigortalı aracın çarpması sonucu müvekkilinin geçici ve sürekli işgöremezliğe uğradığını, aylık gelirinin 2.500,00 TL olup kazadan sonra işsiz kaldığını beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 100,00 TL geçici, 100,00 TL sürekli işgöremezlik tazminatının temerrüt tarihinden işleyecek ticari faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
    Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, verilen kesin süreye karşılık davacı taraf çalışma gücü kaybı oranı konusunda muayeneden ve bilirkişi raporu aldırılmasından kaçındığından bahisle ispatlanmayan davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiş, mahkemece hükmün kesin olması nedeniyle ek karar ile davacının temyiz talebinin reddine karar verilmiş; ek karar da davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    Her ne kadar davacı vekilince usulsüz tebligat iddiası var ise de, daha önce kusur bilirkişi raporunun da davacı vekili çalışanı ... isimli şahsa tebliğ edildiği, yargılama sırasında bu hususta itirazda bulunulmadığı, 30/12/2014 tarihli ek kararın davacı vekili çalışanı ...’a 28.1.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, davacı vekilinin ise ek kararı HUMK"nun 432/5. maddesinde öngörülen 7 günlük temyiz süresi geçirildikten sonra 28.1.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, HUMK"nun 432. maddesi hükmü uyarınca davacı vekilinin ek karara yönelik temyiz isteminin SÜREDEN REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 05/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.







    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.