Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/9167 Esas 2022/3106 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki mülkiyeti davacılar murisine ait taşınmazın kesinleşen orman tahdit sınırları içinde kalması nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın davalı ... yönünden pasif husumet yokluğu nedeniyle reddine, davalı Hazine yönünden kısmen kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı, davacılar ve davalı Hazine vekillerinin istinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'nin istinaf isteminin esastan reddine dair kararı ile birlikte Sakarya 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2018/249 E - 2019/467 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar ve davalı Hazine vekillerince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, mülkiyeti davacılar murisine ait taşınmazın kesinleşen orman tahdit sınırları içinde kalması nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın, davalı ... yönünden pasif husumet yokluğundan reddine, davalı Hazine yönünden kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davacılar ve davalı Hazine vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesince esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm, davacılar ve davalı Hazine vekillerince temyiz edilmiştir.
Aşağıda açıklanan gerekçelerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'nin esastan ret kararı kaldırıldıktan sonra, Sakarya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2018/249 Esas - 2019/467 Karar sayılı kararının incelenmesinde;
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; davacılar murisi adına kayıtlı dava konusu Sakarya İli, Serdivan İlçesi, Aşağıdere Köyü, 1694 parsel sayılı 17.630 m² yüzölçümlü taşınmazın bulunduğu yörede yapılan orman sınırlandırma çalışmalarında dava konusu taşınmazın 12.043,26 m²’lik kısmının orman sınırlarına alındığı ve orman tahdit sınırları kapsamında kaldığının kesinleşmesiyle taşınmazın tapu kaydına orman olduğu şerhinin 07.09.2016 tarihinde konulduğu anlaşılmaktadır.
Arazi niteliğindeki dava konusu taşınmaza gelir metodu esas alınarak değer biçilmesi yöntem itibariyle doğru olduğu gibi, taşınmazın gerçek bedelinin TMK'nın 1007. maddesi gereğince davalı Hazine'den tahsiline, davacılar murisi adına olan tapu kaydının iptal edilerek orman vasfı ile Hazine adına tescil edilmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir. Ancak;
1- Dava konusu taşınmazın konumu ve bilirkişi kurulu raporunda belirtilen özellikleri dikkate alındığında, objektif değer artırıcı unsur oranının % 100 olacağı düşünülmeden, daha düşük oranda objektif değer artışı ilave etmek suretiyle eksik bedel tespiti,
2- Davanın kısmen kabulüne karar verildiği halde, davalı Hazine'nin yargılama giderlerinin tamamından sorumlu tutulması, ve lehine vekalet ücreti hükmedilmemesi,
Doğru görülmemiştir.
Davacılar ve davalı Hazine vekillerinin temyiz itirazları yerinde olduğundan Sakarya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2018/249 Esas - 2019/467 Karar sayılı hükmünün HMK’nın 371. maddesi uyarınca BOZULMASINA, HMK’nın 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'ne GÖNDERİLMESİNE, davacılardan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 28/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.