Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25748 Esas 2019/22350 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/25748
Karar No: 2019/22350
Karar Tarihi: 04.12.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25748 Esas 2019/22350 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen bir alacak davası sonucunda verilen kararın temyiz edildiği ve incelendiği belirtilmektedir. Hüküm altına alınan alacaklar için faiz tarihi konusunda uyuşmazlık bulunduğu ve davacının fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücreti alacakları ile ilgili taleplerinin kısmi olduğu ifade edilmiştir. Kararda, talep edilen kısmın dava tarihinden, ıslah ile talep edilen kısmının ise ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerektiği belirtilerek, hükmün bu doğrultuda düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi gereğince hükmün düzeltildikten sonra onanması uygun bulunmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi
- 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi

22. Hukuk Dairesi 2017/25748 E. , 2019/22350 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle temyiz nedenlerine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında hüküm altına alınan alacaklara yürütülecek faizin başlangıç tarihi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece fazla çalışma ile hafta tatili ücret alacaklarına dava tarihinden itibaren faiz yürütülmüş ise de; kabul dosya içeriği ile örtüşmemektedir.
Davacı tarafça, 100,00 TL fazla çalışma ile 50,00 TL hafta tatili ücret alacakları iddiası ile fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak işbu dava açılmış olup dava dilekçesinde, davanın belirsiz alacak davası olarak açıldığını gösteren bir ibare de bulunmamaktadır. 02.02.2016 tarihli dilekçe ise dava dilekçesinde talep edilen miktarların ""ıslah yolu ile arttırma dilekçesi"" olup; dava türü, yöntemince belirsiz alacak davasına dönüştürülmüş değildir.
Tüm bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde, davanın kısmi dava olarak açıldığı kabul edilerek hüküm altına alınan alacak taleplerinin dava ile talep edilen kısmına dava tarihinden, ıslah ile talep edilen kısmına ıslah tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerektiği gözetilmeden dava tarihinden faize hükmedilmesi hatalı olup yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının 1 ve 2 numaralı bentlerinin çıkarılarak yerine; “1-Davacının fazla çalışma ücretine ilişkin davasının KABULÜ ile, 4.122,02 TL brüt fazla çalışma ücreti alacağının 100,00 TL"sine dava tarihi olan 17.12.2014 tarihinden, 4.022,02 TL"sine ıslah tarihi olan 02.02.2016 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
2-Davacının hafta tatili ücretine ilişkin davasının KABULÜ ile, 3.164,03 TL brüt hafta tatili ücreti alacağının 50,00 TL"sine dava tarihi olan 17.12.2014 tarihinden, 3.114,03 TL"sine ıslah tarihi olan 02.02.2016 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 04.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.