Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/1120 Esas 2019/2506 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı ... tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, davalıların sürücüsü ve zorunlu trafik sigortacısı olduğu aracın yaya murise çarpması sonucu murisin vefat ettiğini, müvekkillerinin murisin anne ve babası olduğunu, destekten yoksun kaldıklarını beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davacılar için ayrı ayrı 5.000,00’er TL maddi, 10.000,00’er TL manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan (davalı ... şirketi maneviden sorumlu değil) müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, zamanaşımının dolduğunu, ceza dosyasındaki kusur oranının müvekkili tarafından kabul edilmediğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Davalı ... A.Ş vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, Dairemizin ilgili bozma ilamına uyulmasına karar verilerek toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabul kısmen reddi ile maddi tazminat açısından davanın konusuz kalması sebebi ile karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat açısından davacı ... ve ... için belirlenen 2.000,00"er TL (toplam 4.000,00 TL) manevi
tazminatın 20.09.2006 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı ..."tan tahsili ile davacılara ayrı ayrı verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı HMK."nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2018 tarihinden itibaren 2.598,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Mahkemece davacılar ... ve ... için ayrı ayrı 2.000,00’er TL manevi tazminata hükmedildiğinden, hüküm davalı ... yönünden ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı ...’ın temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı ...’ın temyiz dilekçesinin davacılar ... ve ... hakkındaki manevi tazminat hükümlerinin ayrı ayrı kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."a geri verilmesine, 05/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.