MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
MÜŞTEKİ : Mehmet Ekrem Çakar
SUÇ : Hırsızlık

Hırsızlık suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 35 ve 62/1 maddeleri gereğince 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Mersin 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/06/2018 tarih, 2017/827 Esas ve 2018/172 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 11/01/2019 tarih ve 94660652-105-33-517141-2018 KYB sayılı Kanun Yararına Bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 21/01/2019 tarih ve 2019/4759 sayılı ihbarnamesiyle ve Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 2019/623 Esas, 2019/2213 Karar sayılı görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın İstem yazısında;
“Dosya kapsamına göre, hırsızlık suçundan Mersin 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/04/2014 tarih, 2013/67 Esas ve 20114/259 sayılı kararı ile sanık hakkında verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının 5237 sayılı Kanun"un 52/2. maddesi uyarınca 12.100,00 Türk lirası adli para cezasına çevrildiği, sanık müdafiinin kararı temyiz etmesi üzerine, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 07/11/2017 tarih, 2015/24432 Esas ve 2017/13403 sayılı kararı ile bozulmasına karar verildiği ve bozma sonrası aynı mahkemede yapılan yargılama sonucunda bozmaya uyularak sanığın 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, sadece sanık müdafiinin temyiz yoluna gitmiş bulunması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 307/4. maddesindeki aleyhe bozma yasağı düzenlemesi gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu ile kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.” denilmektedir.
Yargıtay 13. Ceza Dairesinin Görevsizlik Kararında;
“...Mersin 13. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 08.04.2014 tarih, 2013/67 Esas ve 2014/259 Karar sayılı kararının, sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nin 07.11.2017 tarih, 2015/24432 Esas ve 2017/13403 Karar sayılı kararı ile incelendiği anlaşılmakla, sanık hakkında yapılan kanun yararına bozma talebinin de aynı daire tarafından incelenmesi uygun görüldüğünden Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE,...”denilmektedir.
İnceleme konusu somut olayda:
Sanık hakkında hırsızlık suçundan Mersin 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/04/2014 tarihli ve 2013/67 Esas ve 20114/259 sayılı kararı ile verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının 5237 Sayılı Kanun"un 52/2. maddesi uyarınca 12.100,00 Türk lirası adli para cezasına çevrildiği, sanık müdafiinin kararı temyiz etmesi üzerine, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 07/11/2017 tarih, 2015/24432 Esas ve 2017/13403 sayılı kararı ile bozulmasına karar verildiği ve bozma sonrası aynı mahkemede yapılan yargılama sonucunda bozmaya uyularak sanığın 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, sadece sanık müdafiinin temyiz yoluna gitmiş bulunması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 307/4. maddesindeki aleyhe bozma yasağı düzenlemesi gözetilmeden yazılı şekilde karar verildiği, bu nedenle Mersin 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/06/2018 tarih, 2017/827 Esas ve 2018/172 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması hukuka aykırıdır.
SONUÇ VE KARAR:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden;
Mersin 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/06/2018 tarih, 2017/827 Esas ve 2018/172 Karar sayılı kararının CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA,
CMK’nın 309/4-d maddesi gereğince daha hafif bir cezanın verilmesini gerektirdiğinden Yasa"nın verdiği yetkiye dayanarak, göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b, 35. ve 62. maddelerince hükmolunan cezanın 1 yıl 3 ay hapis cezası olarak belirlenmesine ancak, bozma üzerine yeniden kurulan hükümle belirlenen cezanın ve sonucun önceki hükümle belirlenen cezadan ve sonuçdan daha ağır olamayacağı gözetilerek, CMK"nun 282. mladdesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesi gerektiğinden, infazın 12.100 TL adli para cezası üzerinden yapılmasına, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahal mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 01/07/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.