Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/7949 Esas 2019/9948 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
MÜŞTEKİ : Erol Akan
SUÇ : Hırsızlık

Hırsızlık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141/1. maddesi uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Elazığ 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/09/2009 tarih, 2009/571 Esas ve 2009/593 sayılı kararının Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 10/07/2013 tarih, 2012/8256 Esas ve 2013/22324 Karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, cezanın infazı sırasında, Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi talebinin reddine dair Elazığ 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2017 tarihli 2009/571 esas, 2009/593 sayılı ek kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 08/04/2019 tarih ve 94660652-105-23-3999-2019 KYB sayılı Kanun Yararına Bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 15/04/2019 tarih ve 2019/38874 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın İstem yazısında;
“02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinin 1. fıkrasına eklenen (b-5) bendi uyarınca hursızlık (madde 141) suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30/10/2007 tarih, 2007/4-200 Esas ve 2007/219 sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddî hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği cihetle; hükmün infazının durdurularak, 5271 sayılı Kanunu’nun 253. maddesindeki esas ve usullere göre uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için yargılama dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği gözetilmeden, talebin yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu ile kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.” denilmektedir.
SONUÇ VE KARAR:
İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesi ve 15/04/2019 tarihli kanun yararına bozma isteminin içeriğine, dosyanın incelenmesinin kanun yararına gelinmesinden önce görüş açıklayan Yüksek Daire tarafından yapılması gerekmesine göre; Yargıtay 13. Ceza Dairesi’nin 10/07/2013 tarih, 2012/8256 Esas ve 2013/22324 Karar sayılı ilamı ile onama kararı verildiği, bu nedenle, işin incelemesi Yargıtay 13. Ceza Dairesi"ne ait olduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 01/07/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.