Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/4405 Esas 2018/1797 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 02.03.2010 tarihli iddianamesi ile,dosya içersinde fotokopisi bulunan 14.01.2002, 14.01.2002, 18.01.2002, 01.02.2005, 03.02.2005 aslı bulunan 02.07.2007 tarihli kira sözleşmelerini gerçekte kiracı olmadıkları halde sahte olarak düzenleyerek vergi dairesine ibraz ettiklerinden bahisle özel belgede sahtecilik suçundan cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davasında; 02.07.2007 tarihli kira sözleşmesinde her iki sanığın da kiracı sıfatıyla adlarının yer almasına rağmen tek imza bulunması, sanıklardan ..."ın suça konu sözleşmelerinden haberdar olmadığını, kendisinin imzalamadığını savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde tespiti bakımından, öncelikle özel belgede sahtecilik suçunun belgenin kullanılması ile oluşacağı cihetle, suça konu belgelerin vergi dairesine hangi tarihte, kim tarafından ibraz edildiği araştırılarak, suç tarihi belirlenip, fotokopisi bulunan kira sözleşmelerinin asıllarının da teminine çalışılarak, sözleşmelerde kiracı sıfatıyla sanık ... tarafından atılmış imza bulunup bulunmadığının bilirkişi marifetiyle saptanmasından sonra sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre ise;
a)Sanıklardan ..."ın adli sicil kaydında geçen 3167 sayılı Kanun uyarınca verilen mahkumiyetlerine ilişkin eylemlerinin 31.01.2012 tarih ve 28193 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak 03.02.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6273 sayılı Çek Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun gereğince idari yaptırıma dönüştüğü, sanık ..."ın adli sicil kaydında ise suç tarihinden sonraya ait hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar bulunduğu cihetle, sözkonusu kararların hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel nitelik taşımadığı gözetilmeden ve suça konu sahte kira sözleşmeleri nedeniyle ne gibi bir somut zarar doğduğu da tartışılmadan,ileride bir daha suç işlemeyecekleri yönünden mahkemeye kanaat geldiğinden cezaları ertelenen ve suç tarihlerinde engel adli sicil kaydı bulunmayan sanıklar hakkında “Zararın giderilmemiş olması ve sanığın adli sicil kaydı dikkate alındığında şartların oluşmadığından ...” bahisle yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
b)Hükmün gerekçesinde temel cezanın asgari hadden tayin edildiği belirtildiği halde hüküm fıkrasında teşdiden ceza tayini suretiyle çelişkiye düşülmesi,
c)Farklı tarihli birden fazla kira sözleşmesinin vergi dairesine ibraz edilmek suretiyle kullanıldığı kabul edildiği halde zincirleme suç hükümlerinin uygulanmaması, yasaya aykırı;
d)Mahkum oldukları uzun süreli hapis cezası ertelenen sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nun 53/3. maddesi uyarınca kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından aynı maddenin 1. fıkrasının c bendindeki hak yoksunluğunun uygulanamayacağı,diğer kişiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.02.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.