Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1292 Esas 2019/11351 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1292
Karar No: 2019/11351
Karar Tarihi: 25.06.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1292 Esas 2019/11351 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyeti hükme bağlandı. Mala zarar verme suçundan verilen 3.000 TL adli para cezasına ilişkin hükümler temyiz edilemeyeceğinden, sanığın temyiz isteği reddedildi. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarına ilişkin hükümler ise Anayasa Mahkemesi'nin belirli bölümlerinin iptaline ilişkin kararı göz önünde bulundurularak uygulanacak. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şöyle: 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/1292 E. , 2019/11351 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik incelemede;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 25/06/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.