Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/8447 Esas 2022/3275 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi
2- ... Vek.Av.. ...

Birleştirilen 27. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2015/459 Esas Sayılı Dosya:

Birleştirilen 4. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2015/452 Esas Sayılı Dosya:

Taraflar arasındaki sebepsiz zenginleşme nedeniyle tazminat ve TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen ilk derece mahkemesinin kararına karşı, davacılar ile davalı idareler vekilinin istinaf başvurusu üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi'nin istinaf isteminin kabulü ile HMK'nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararı kaldırılmak suretiyle esas hakkında yeniden karar verilmesine dair yukarıda gün ve sayıları yazılı kararının Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

-K A R A R-

Dava ve birleştirilen davalar, sebepsiz zenginleşme nedeniyle tazminat ve TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazminat istemlerine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı davacılar ile davalı idareler vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi'nce kabulü ile Ankara 8. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 28/03/2017 gün ve 2015/321 E. - 2017/129 K. sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine dair HMK'nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak verilen karar, davacılar vekillerince tarafından temyiz edilmiştir.
HMK’nın 353/l-a-6 maddesinde, ilk derece mahkemesince, uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 27/05/2021 gün ve 2020/(20)5-451 Esas, 2021636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a-6. maddesi gereğince verilen karar; aynı Kanun'un 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun’un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olduğundan temyizi kabil kararlardan değildir.
Açıklanan nedenlerle, davacılar vekilleri tarafından verilen temyiz dilekçesinin REDDİNE, davacıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 01/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.