Özel hayatın gizliliğini ihlal - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/8118 Esas 2019/1514 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 134/2, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre; sanığın, katılanın çıplak resimlerini katılan ile beraber yargılandıkları mahkemede ifşa etmesine konu olayda;
Sanığın, katılan ... ile karşılıklı olarak İzmir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1093 esas sayılı dosyasında özel hayatın gizliliğini ihlal, tehdit ve kişilerin huzur ve sükununu bozma suçlarından katılan sanık olarak yargılandığı ve gizlilik kararı bulunmayan aleni duruşmada savunmasını destekleme amacıyla sanık kürsüsünde elinde bulundurduğu katılana ait olan ve bir kısmı çıplak olan resimleri, duruşma devam edip ara karar kurulduğu sırada katılan ... vekillerinin katılana ait çıplak resimlerin teşhir edildiği belirtilerek mahkeme hakimine çıplak fotoğrafı gösteriyor şeklindeki sözleri üzerine, sanığın “bu fotoğraflar benim yatak odamda çekilmiştir. Gizli çekildiği iddia olunmaktadır bu doğru değildir” şeklindeki beyanı üzerine çıkan arbedede sanığın resimleri sallayarak duruşmada hazır bulunan kişilere doğru “bunlar benim yatak odamda çekilmiştir, gizli çekildiği iddiası yalandır” şeklinde bağırdığı ve mahkeme hakimince sanığın elinde bulunan resimlerin alınıp dava dosyası arasına konulması şeklinde gerçekleşen olayda sanığın katılanın resimlerini ifşa etme kastı ile hareket etmediği, resimlerin gizli çekilmediğine dair savunmasını delillendirme amacı taşıyan eyleminde hukuka aykırı hareket etme bilinciyle davranmayıp savunma hakkı kapsamında hareket ettiği anlaşıldığından sanık hakkında CMK’nın 223/2-a madde, fıkra ve bendi gereğince beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden delillerin takdirinde hataya düşülerek yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 06.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.