7. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/16801 Karar No: 2015/10105 Karar Tarihi: 27.05.2015
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/16801 Esas 2015/10105 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı işçi, davalı işyerinde çalıştıktan sonra kıdem tazminatı ve bazı işçilik alacaklarının ödenmemesi gerekçesiyle işi bırakarak dava açmıştır. Mahkeme, kısmen kabul etmiştir. Ancak, fazla mesai konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır ve imzalı bordrolarda fazla mesai ücreti ödendiği görülmektedir. Bununla birlikte, hesaplamanın asgari ücretten yapılması nedeniyle hatalı bir rapor hazırlanmış ve bu ayların ödemeleri hesaplanan alacaktan mahsup edilmiştir. Bu nedenle karar bozulmuştur. Kanun maddeleri: İş Kanunu Madde 61, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69.
7. Hukuk Dairesi 2014/16801 E. , 2015/10105 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi : İş Mahkemesi Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı, davalı işyerinde 10.09.2009 – 11.11.2011 tarihleri arasında mikser şoförü olarak çalıştığını, iş akdinin kendisi tarafından bazı işçilik alacaklarının ödenmediği gerekçesi ile işi bırakmak suretiyle feshedildiğini bildirerek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı,davanın reddini istemiştir. Mahkemece, kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır. Somut olayda, davacının imzasını taşıyan ücret bordrolarında fazla mesai tahakkukları bulunmaktadır. Bilirkişi tarafından bu tahakkuklar belirlenmiş olmasına rağmen, hesaplamanın asgari ücretten yapılması nedeniyle bu ayların dışlanmadığı belirtilmiş ve yapılan bu ödemeler hesaplanan alacaktan mahsup edilmiştir. Mahkemece de bu hatalı rapor hükme esas alınmıştır. Yapılacak iş, fazla mesai tahakkuku bulunan aylar dışlanarak yeniden hesap yaptırmak ve çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir. O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 27.05.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.