Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/7627 Esas 2020/6191 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7627
Karar No: 2020/6191
Karar Tarihi: 07.12.2020

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/7627 Esas 2020/6191 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ceza Dairesi, sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkumiyet kararı verdi. Temyiz talebi reddedilen davada, yerel mahkemenin ByLock delilinin hukuka uygunluğunu ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından onaylanan gerekçeleri benimsediği belirtildi. Usuli işlemlerin kanuna uygun yapıldığı ve tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiği tespit edildi. Sanık müdafiinin nedenleri yerinde görülmediği için temyiz davası esastan reddedildi ve hükmün onanmasına karar verildi. Hüküm, CMK'nın 302/1. maddesi gereğince esastan reddedildi ve dosya Niğde 2. Ağır Ceza Mahkemesine gönderildi. Kararda geçen kanun maddeleri: TCK 314/2, TCK 62, TCK 53, TCK 58/9, TCK 63, 3713 sayılı Kanunun 5/1 ve 7/1.

16. Ceza Dairesi 2019/7627 E. , 2020/6191 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : 3713 sayılı Kanunun 7/1 maddesi delaletiyle TCK"nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK"nın 62, 53, 58/9, 63 maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin hükmün düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yerel mahkemenin, ByLock delilinin hukuka uygunluğu ile ilgili olarak esas itibariyle ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından onanarak kesinleşen Dairemizin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği 24.04.2017 tarih, 2015/3 Esas, 2017/3 Karar sayılı kararında açıklanan gerekçeleri de benimsemiş olması karşısında gerekçede ayrıca Yargıtay uygulamalarına yanlış anlam yüklenerek; ByLock delilinin istihbari nitelikte görülerek istihbari delillerin hükme esas alındığının kabulü; ByLock delilinin incelenmesi için CMK 134. maddeye göre karar alınmasının gerekli olmadığına ilişkin değerlendirme hukuki dayanaktan yoksun olup yasa ve yerleşik uygulamalara aykırı ise de sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.

Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Niğde 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.