Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6047 Esas 2019/11318 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6047
Karar No: 2019/11318
Karar Tarihi: 24.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6047 Esas 2019/11318 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hırsızlık suçu işlediği gerekçesiyle mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, sanığın daha önce hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı alınmıştır ve denetim süresi içinde yeni bir suç işlediği tespit edilmiştir. Bu nedenle, dava zamanaşımının hesaplanması gerektiği belirtilmiştir. Sanığın hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre hesaplanan dava zamanaşımı, daha lehe olan diğer bir dava zamanaşımından daha avantajlı olduğu sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuş ve sanık hakkında açılan kamu davası, zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. ve 5252 sayılı Kanun'un 9. maddeleri, 765 sayılı Kanun'un 492/1 ve 522. maddeleri, 5237 sayılı Kanun'un 142/1-b ve 143. maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesinin 8. ve 11. fıkraları, 102/4 ve 104/2. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi belirtilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2019/6047 E. , 2019/11318 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 8. fıkrasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde, denetim süresi içinde dava zamanaşımının duracağı ve maddenin 11. fıkrasında, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde mahkemece hükmün açıklanacağı düzenlenmiş olup, duran zamanaşımının, denetim süresi içinde işlenen suçtan dolayı verilen hükümlülük kararının kesinleşmesi koşuluyla suçun işlendiği tarihte yeniden işlemeye başlayacağı, dosya kapsamına göre sanık bakımından hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 03.04.2009 tarihi itibariyle duran zamanaşımının kesinleşen sonraki mahkûmiyete konu suçun işlendiği 03.03.2010 günü yeniden işlemeye başladığı ve sanığın gece vakti sayılan saat 04.00 sıralarında müştekinin evine yatak odası penceresinden girip cüzdanını çalması şeklindeki eyleminin 765 sayılı Kanun"un 492/1, 522. maddeleri ile 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b, 143. maddelerine uyduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7. ve 5252 sayılı Kanun"un 9. maddeleri uyarınca yapılan değerlendirmede, dava zamanaşımı bakımından, 765 sayılı TCK"nın 492/1. maddesindeki hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4 ve 104/2. maddeleri gereğince hesaplanan 7 yıl 6 aylık dava zamanaşımının, 5237 sayılı Kanun"un 66/1-e, 67/3-4. maddeleri gereğince hesaplanan dava zamanaşımından daha lehe olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen ve eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 492/1, 522. maddelerindeki hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4 ve 104/2. maddeleri gereğince hesaplanan 7 yıl 6 aylık dava zamanaşımının, 18.08.2002 olan suç tarihi ile 22.05.2015 olan üçüncü mahkûmiyet tarihi arasında gerçekleşmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 24.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.