MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davada Ankara 9. İş ile Ankara 22. Asliye Hukuk Mahkemelerince ayrı ayrı görevsizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belli edilmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, tazminat istemine ilişkindir.
Ankara 9. İş Mahkemesince, davacının çalıştığı dolmuş 507 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar Kanununun 2. maddesinin tarifine uygundur. Tanık beyanlarından minibüste 3"ten az kişinin çalıştığı açıktır. Bu yönüyle ilgili çalışma 507 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar Kanununun 2. maddesinin tarifine uygun olduğundan İş Kanununun dışında kalmaktadır. Ayrıca dosya kapsamından davalının geçimini münhasıran dolmuşçuluktan sağladığı, gelirinin tacir sıfatı kazanacak kadar çok olmadığı, basit usulde vergiye tabi olduğu da anlaşıldığından davacının çalışmasının İş Kanunu kapsamında olmadığı, davanın genel mahkemelerin görevi kapsamında kaldığı gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, temyiz üzerine Yargıtay 22. Hukuk Dairesince onanarak kesinleşmiştir.
Ankara 22. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından ise Ankara 9. İş Mahkemesi nezdinde dinlenen davacı tanıklarının yeminli beyanların da davacının davalıya ait minibüste çalıştığı sürede aylık almadığı, günlük hasılatın %20’sinin şoför ücreti olarak ve yakıt ile yemek giderlerinin hasılattan alınarak bakiye kısmın davalıya ödendiğinin belirtildiği, davacı vekilinin 23/02/2017 tarihli celsedeki beyanında da aynı şekilde davacıya ödenen ücretin günlük hasılatın 1/5’i tutarında olduğunu, aylık sabit ücret olmadığının beyan edildiği görülmekle, davalının minibüs işletmesi dolayısıyla İş Kanunu gereğince işveren sayılamayacağı hususu da gözönüne alındığında taraflar arasındaki ilişkinin işçi işveren ilişkisi olmadığı, davacı tarafından davalıya ait aracın hasılat kirası ile kiralanarak kullanıldığı ve hasılat durumuna göre 1/5’ini kendisi almak suretiyle hasılatın paylaşıldığı anlaşılmakla taraflar arasında çalışma koşulları belirli hizmet akdinin bulunmadığı dolayısıyla davacının gerek İş Kanununa dayalı tazminatları gerekse araç kendi kirasında iken kullanım süresi esas alınarak yıllık ücretli izin alacağı, fazla çalışma ücretine dayalı alacak, ubgt günleri çalışma karşılığı alacak ve agi alacağı talep edemeyeceği sonucuna varıldığı gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 22/2. maddesinde “İki mahkemenin aynı dava hakkında göreve veya yetkiye ilişkin olarak verdikleri kararlar kanun yoluna başvurulmaksızın kesinleştiği takdirde, görevli veya yetkili mahkeme, ilgisine göre bölge adliye mahkemesince veya Yargıtayca belirlenir.”
6100 sayılı HMK"nın 23/2. maddesinde, “Yargıtayca verilen merci tayini kararları ile temyiz incelemesi sonucu kesinleşen göreve ve yetkiye ilişkin kararlar davaya ondan sonra bakacak mahkemeyi bağlar” hükümlerine yer verilmiştir.
Somut olayda Ankara 9. İş Mahkemesince verilen görevsizlik kararı Yargıtay 22. Hukuk Dairesince onanmıştır. Bu durumda davaya bakma görevinin asliye hukuk mahkemesine ait olduğu özel dairenin kabulündedir. Özel Dairenin onama kararının mahkemeleribağlayıcılığı özelliği vardır.
O halde uyuşmazlığın Ankara 22. Asliye Hukuk Mahkemesinde görülüp sonuçlandırılması gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6100 sayılı HMK"nın 21 ve 22. maddeleri gereğince; Ankara 22. Asliye Hukuk Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 19/02/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.