Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2903 Esas 2019/7597 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2903
Karar No: 2019/7597

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2903 Esas 2019/7597 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, Adana 25. Asliye Ceza Mahkemesi’dir. Sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkûm oldu ve tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle tekrar mahkûm edildi. 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile TCK’nın 191. maddesi değiştirildikten sonra, önceden işlenen bu suçlar için verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması için yapılan ilk başvuru davetine yanıt vermeyen sanığın tekrar davet edilmesine gerek yoktur. Sanığın daha önce açılmış bir davada bu suçtan kesinleşmiş bir kararı bulunmadığı tespit edildiğinden, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi değiştirilen TCK’nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartları bulunmadığından tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri doğrudan uygulanmıştır. Hüküm, kanuna uygun olarak verilmiş ve reddedilen temyiz itirazları sonucunda onanan hüküm, 03.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verilmiştir.
Detaylı açıklamalar:
-6545 sayılı Kanunun 68. maddesi, cezaların infazı hakkında ve denetimli serbestlik hükümlerinde değişiklik öngörmektedir.
-TCK’nın 191. maddesi, uyuşturucu madde kullanımını yasaklayan bir suçtan bahsetmektedir. Değiştirilen

10. Ceza Dairesi 2019/2903 E. , 2019/7597 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ADANA 25. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile TCK’nın 191. maddesinde yapılan değişikliklerin yürürlüğe girdiği 28/06/2014 tarihinden önce işlenen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından dolayı verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının infazı amacıyla gönderilen uyarılı ilk başvuru davetiyesinin tebliğine rağmen başvuruda bulunmayan sanığa, Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce bu hususta ikinci bir tebligat yapılmasına gerek bulunmadığına ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 02/05/2019 tarihli ve 2018/172 esas, 2019/373 karar sayılı ilamı dikkate alınarak tebliğnamede yer alan bu yöndeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 03.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.