Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8766 Esas 2019/19882 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8766
Karar No: 2019/19882
Karar Tarihi: 05.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8766 Esas 2019/19882 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasından sonra yeniden kasten suç işlemesi nedeniyle açıklanan hapis cezasının aynen uygulanması gerektiğine karar verdi. Ancak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi hatalı bulundu. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı doğrultusunda, sanığa verilen adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği belirtildi. Kararda, sanığın hükmen adli para cezasına mahkum edilmesine rağmen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan hak yoksunluğu hükümlerinin uygulanması gerektiği ifade edildi. Bu nedenle karar bozuldu ve hüküm düzeltildi. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluğu hükümlerinin uygulanması kararı çıkarıldı. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nin 231/11, 5237 sayılı TCK'nin 50/2, 50/1-a, ve 53. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/8766 E. , 2019/19882 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasından sonra denetim süresi içerisinde yeniden kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 231/11. maddesi gereğince hükmedilen hapis cezasının aynen açıklanması ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 50/2. maddesine aykırı olarak 5237 sayılı TCK"nin 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.01.2018 tarih ve 2017/12- 463 Esas - 2018/20 Karar sayılı kararı uyarınca, sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği 5237 sayılı TCK"nin 52/4. maddesi gereğince kararda belirtilmemiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, tüm bu hususlar bozma nedeni olarak görülmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan sonuç cezanın adli para cezası olmasına rağmen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluğu hükümlerinin sanık hakkında uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkranın hükümden çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.