Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/12481 Esas 2017/5529 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 20/02/2014 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; manevi tazminat talebinin reddine dair verilen 12/05/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı; davalı ile aynı apartmanda oturduklarını, kendisinin apartman yöneticisi olmasına kadar karşı taraf ile herhangi bir sorunlarının bulunmadığını, yönetici olduktan sonra davalının kendisine yönelik asılsız isnatları sebebi ile ifadeye çağrıldığı için rencide edildiğini ve en son olarak da 07/03/2013 tarihinde ceza yargılamasına da konu olan davalının hakaretine ve yaralamasına maruz kaldığını belirterek, uğradığı manevi zararın giderilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının dava dilekçesinde belirttiği ve manevi tazminat istemine gerekçe oluşturacak olgulardan sadece davalının asılsız isnatları ile davacının devamlı olarak ifadeye çağrılması değerlendirilerek bu duruma bağlı psikolojik sıkıntılar yaşaması iddiasının manevi tazminatı gerektirir nitelikte olmadığı, davalının şikayet hakkını kullandığı, halen devam eden rahatsızlıkları ile davalının şikayetleri arasında doğrudan bağlantı kurulamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının talebi 07/03/2013 tarihinde davalının kendisine yönelik hakaret ve yaralama eylemi nedeniyle manevi tazminat talebine ilişkindir. Mahkemece daha önceki tarihlerde taraflar arasında yaşanmış bazı yaralama ve diğer eylemlerin esas alınarak yazılı şekilde red kararı verildiği anlaşılmış olup, dava dilekçesindeki tazminat isteminin dayanağı olan fiiller değerlendirilmek suretiyle, sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve değerlendirme ile hüküm kurulmuş olması doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.