9. Ceza Dairesi Esas No: 2020/2639 Karar No: 2020/819 Karar Tarihi: 14.07.2020
Zimmet - 237 sayılı Taşıt Kanununa muhalefet - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2639 Esas 2020/819 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın zimmet suçundan mahkum edilmesine karar verdi ancak 237 sayılı Taşıt Kanunu'na muhalefet suçundan beraat ettirdi. Temyiz başvuruları incelendi ve mahkumiyet hükmü yerinde görüldüğü için reddedildi. Kanun maddeleri olarak ise 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi ve 6545 sayılı Yasa'nın 81. maddesi belirtildi. Bu kanun maddeleri, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğini belirtiyor. Ancak bu infaz kısıtlaması sanığa bildirilmemişti ve infaz sırasında bu husus gözetilmedi.
9. Ceza Dairesi 2020/2639 E. , 2020/819 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi Suç : Zimmet, 237 sayılı Taşıt Kanununa muhalefet Hüküm : Değişen suç vasfına göre görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet, 237 sayılı Taşıt Kanununa muhalefet suçundan beraat
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi; Temyiz dilekçelerinin kapsamına göre, sanık müdafiinin temyiz talebinin sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne, katılan vekilinin temyiz talebinin ise sanık hakkında kurulan mahkumiyet ve beraat hükümlerine yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede; Hükümden sonra 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmiş ise de, bu hususun infaz sırasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, kurulan mahkumiyet hükmü ile delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 14/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.