Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2021/1576 Esas 2022/3872 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi

Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmiş, davacı vekili de temyiz dilekçesinde duruşma isteminde bulunmuş olmakla, duruşma için belirlenen 08/03/2022 günü temyiz eden davacı vekilinin yüzüne karşı, usulüne göre çağrı kağıdı gönderilmesine rağmen gelmediğinden davalı idare vekili ile ihbar olunanın yokluğunda duruşmaya başlanarak gelen vekilin sözlü açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü.
- K A R A R -
Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davalı idare vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi'nce kabulü ile taşınmaza 04.11.1983 tarihinden önce el atıldığından maktu harç ve vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinden bahisle 6100 sayılı HMK'nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca yeniden esas hakkında karar verilmiş olup; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; arsa niteliğindeki Kırıkkale İli, Merkez İlçesi, Yaylacık Mahallesi, 841 ada, 40 parsel sayılı taşınmaza emsal karşılaştırması yapılarak değer biçilmesine ve alınan rapor uyarınca bedelinin davalı idareden tahsiline karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bu nedenle davalı idarenin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir. Şöyle ki;
Dosya içindeki bilgi ve belgelere göre; dava konusu taşınmaza cami ve eklentileri yapılmak suretiyle 1983 yılı öncesi el atılmış ise de; dosya içindeki 22.11.2018 tarihli fen bilirkişisi krokili raporuna göre, davacılar murisinin başka bir yerde bulunan kadastral 122 ada, 137 parsel sayılı taşınmazdaki payları 2008 yılında yapılan imar uygulaması ile dava konusu taşınmaza şuyulandığı anlaşıldığından el atma tarihinin 1983 yılı sonrası olduğunun kabulü gerekir. Bu nedenle nispi harç ve vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, maktu harç ve vekalet ücretine hükmedilmesi,
Doğru değil ise de; bu yanılgıların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden;
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi 2019/1746 E.-2020/944 K. sayılı gerekçeli kararının;
a)3. bendinin tümü ile çıkarılmasına, yerine (Alınması gereken 32.520,68-TL harçtan peşin ve ıslah harcının mahsubu ile bakiye 24.390,05-TL harcın davalıdan alınarak Hazineye irad kaydına, davacı tarafından yatırılan toplam 8.130,18-TL'nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine) cümlesinin yazılmasına,
b)5. bendinde yazılı (2725,00) rakamının çıkarılmasına, yerine (40.853,75-TL) rakamının yazılmasına,
Hükmün böylece HMK'nın 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK'nın 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi'ne GÖNDERİLMESİNE, aşağıda yazılı kalan harcın davacılardan alınmasına, davalı idare harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, peşin alınan temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 08/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.