Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12060 Esas 2019/19850 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kolluk tutanaklarına ve adli rapor içeriğine göre suç tarihinin 07.08.2015 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 17.08.2015 olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
1) Sanıklar ... ve ... haklarında kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında tekerrüre esas alınan Elbistan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.12.2014 tarih ve 2014/413 Esas – 2014/702 Karar sayılı ilamına konu suçun TCK’nin 141/1. maddesi uyarınca “hırsızlık” suçuna ilişkin olup, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre söz konusu suçun uzlaşma kapsamına alınmış olduğu anlaşılsa da, güncel adli sicil kaydına göre tekerrüre esas başkaca ilamı bulunan sanık hakkında Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.12.2011 tarih ve 2011/10-214 Esas - 2011/270 sayılı kararı gereğince tekerrüre esas alınması gereken ilam infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanıklar hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinde; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıkların temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
İkinci kez mükerrir olan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesi gereğince ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerekirken, ikinci kez mükerrir olduğu gerekçesi ile sanık hakkında cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeple, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi gereğince, hükmün sanık ... hakkında tekerrür hükümlerinin uygulandığı (6.) paragrafındaki “ayrıca sanık hakkında ikinci kez mükerrir olduğundan hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına yer olmadığına” ibaresinin çıkartılarak yerine, “sanığın cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.