Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/2574 Esas 2019/1418 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın duruşmalı inceleme isteminin, hükmedilen cezanın on yıl hapis cezasından aşağı olması nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318 ve 5271 sayılı CMK"nın 299. maddeleri gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın idaresindeki traktör ve buna bağlı olan arka ışık donanımı bulunmayan römorkla geceleyin şehir dışındaki aydınlatma bulunmayan bölünmüş yolda sağ şerit üzerinden 20 km hızla seyri sırasında, aynı yönde arkasından 80 km ile hızla seyir halinde bulunan katılan ..."un kendisini farketmeyerek römorkun sol arka kısmına kendi aracının ön kısımlarıyla çarpması sonucu 2"si basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek bir diğeri ise 4. derece kırık, yüzde sabit iz, duyu ve organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak şekilde 3 kişinin yaralanmasıyla neticelenen olayda, suçun bilinçli taksirle işlendiğinin kabulünde ve hükmedilen ceza miktarında isabetsizlik bulunmadığından bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığından ve cezanın fazla olduğundan bahisle bozma talep eden tebliğnamedeki (I) ile (II) numaralı görüşe ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/10/2018 tarih 2018/4-394 esas ve 2018/478 sayılı kararında da değinildiği üzere daha önce tarafların veya taraflardan birinin kabul etmemeleri nedeniyle sonuçsuz kalan uzlaştırmanın maddi ceza hukuku boyutunu ilgilendirmeyen, münhasıran uzlaştırma yöntemine yönelik olması nedeniyle usule ilişkin olduğu konusunda kuşku bulunmayan değişikliğin, derhal uygulama ilkesinin "zorunlu bir gereği olarak daha önce usulüne uygun olarak yerine getirilmiş olan uzlaştırma girişimine ilişkin işlemlerin yenilenmesini gerektirmediğinin ve katılanların kendilerine yöneltilen uzlaşma teklifine olumsuz yanıt verdiklerinin anlaşılması karşısında tebliğnamedeki 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile 5271 sayılı Kanun"un 254. maddesinin 1. fıkrasında yapılan değişiklik gereği yeniden uzlaştırma işlemlerinin yapılması amacıyla bozma talep eden tebliğnamedeki (III) numaralı görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısının eksik araştırmaya yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA 05/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.