12. Ceza Dairesi Esas No: 2020/4557 Karar No: 2021/3992 Karar Tarihi: 27.04.2021
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4557 Esas 2021/3992 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, taksirle öldürme suçundan sanığın beraat etmesine ilişkin kararın temyiz istemini reddetti. İhbar eden vekilinin temyiz talebi de reddedildi. Kararda, \"suçtan zarar görme\" kavramının, suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hâli olarak anlaşıldığı ve dolaylı veya muhtemel zararların davaya katılma hakkı vermediği belirtildi. İhbar edenin, suçtan doğrudan zarar görmediği için davaya katılma istemi reddedilmişti ve bu kararın temyiz edilemeyeceği ifade edildi. Kanun maddeleri olarak, CMK'nın 237 ve devamı maddeleri hükümleri ile Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin yerleşik kararlarına atıfta bulunuldu.
12. Ceza Dairesi 2020/4557 E. , 2021/3992 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Taksirle öldürme suçundan sanığın beraatine ilişkin hükme yönelik ihbar eden vekilinin temyiz isteminin reddine dair ek karar, ihbar eden vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: "Mağdur" kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan "suçtan zarar görme" kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu, gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında; "suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hâli" olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 08.11.2016 tarihli ve 830-412, 03.05.2011 tarihli ve 155–80, 04.07.2006 tarihli ve 127-180, 22.10.2002 tarihli ve 234–366 ile 11.04.2000 tarihli ve 65–69 sayılı kararlarında; "dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez" şeklinde açıkça ifade edildiği anlaşılmakla; Suçtan doğrudan zarar görmeyen ihbar edenin, CMK"nın 237 ve devamı maddeleri hükümlerine göre katılma isteminin 02.07.2015 tarihli duruşmada reddedilmiş olması karşısında, hükmü temyiz hak ve yetkisi bulunmadığından ve ihbar eden vekilinin temyiz talebinin reddine ilişkin ... .... Asliye Ceza Mahkemesinin 21.12.2015 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen red kararının isteme uygun olarak ONANMASINA; 27.04.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.