MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 23.03.2012 gününde verilen dilekçe ile intifa şerhi konulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın davalı ... yönünden reddine, diğer davalılar yönünden kabulüne dair verilen 31.03.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve bir kısım davalılar vekilleri tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili; 13450 ada 1 parselde davacı adına kayıtlı 1/2 hissenin 27.05.1999 tarihinde davalılara devredildiğini, intifa hakkının davacıya kalacağı hususunda anlaştıklarını; ancak, devir sırasında taşınmaz üzerinde bulunan intifa hakkının tapuya kaydedilmediğini, bu nedenle dava konusu taşınmaza davacı lehine intifa hakkı şerhi konulmasını dava etmiştir.
Davalı ... vekili, sözleşme üzerinden 13 yıl geçtiğini, böyle bir anlaşma olmadığını, bu nedenle davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Bir kısım davalılar ise; taşınmazların davacıdan ölünceye kadar bakma sözleşmesine karşılık alındığını, aralarında intifa şerhi konulmasına dair anlaştıklarını, bu nedenle davacının davasının kabulüne karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davalı ... yönünden açılan davanın reddine, diğer davalılar yönünden ise kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili ve bir kısım davalılar vekili temyiz etmiştir.
1- Davacı vekili yönünden yapılan incelemede; yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre temyiz itirazları yerinde görülmemiş, davacı vekilinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.
2-Bir kısım davalılar vekili yönünden yapılan incelemede ise; yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmeyerek, reddi gerekmiştir.
3-Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 308. maddesi gereğince; “Kabul, davacının talep sonucuna, davalının kısmen veya tamamen muvafakat etmesidir.”
HMK" nın 312/2. maddesine göre de “Davalı, davanın açılmasına kendi hâl ve davranışıyla sebebiyet vermemiş ve yargılamanın ilk duruşmasında da davacının talep sonucunu kabul etmiş ise yargılama giderlerini ödemeye mahkûm edilmez.” HMK"nın 326/1. maddesi gereğince “Kanunda yazılı haller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir.”
492 sayılı Harçlar Kanununun 22. maddesine göre; Davadan feragat veya davayı kabul veya sulh, muhakemenin ilk celsesinde vuku bulursa, karar ve ilam harcının üçte biri, daha sonra olursa üçte ikisi alınır. HMK" nın 326. maddesinin 2. bendi yargılama harçları için uygulanmaz. Çünkü, davanın reddi hariç harç, daima davalıya yükletilir.
Ayrıca Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6. maddesi uyarınca kabul, delillerin toplanmasına ilişkin ara karar gereğinin yerine getirilmesinden önce gerçekleştiğinden tarife hükümleri ile belirlenen ücretin de yarısına hükmolunmalıdır.
Somut olayda; davacı tarafından davalılara, intifa hakkı kurulması için tapuda işlem yapmak üzere ihtar çekilmediği, davalılar ..., ..., ..., ..., ..., ..."un ön inceleme aşamasına kadar davayı kabul ettikleri, davanın açılmasına sebebiyet vermedikleri anlaşıldığından, HMK 312. maddesi gereğince yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılması gerekirken davalılardan tahsili doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, 1 ve 2 nolu bentler uyarınca davacının tüm, bir kısım davalılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, 3 nolu bent gereğince bir kısım davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde yatıranlara iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere,
02.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.