Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - başkasının kimlik bilgilerini kullanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1263 Esas 2019/11208 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1263
Karar No: 2019/11208
Karar Tarihi: 20.06.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - başkasının kimlik bilgilerini kullanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1263 Esas 2019/11208 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme, başkasının kimlik bilgilerini kullanma suçlarından mahkumiyetine hükmetti. Ancak, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldü ve hükümler bozuldu. Sanığın adli sicil kaydında bulunan tekerrüre esas ilamların tekerrüre esas alınmasının hatalı yapıldığı tespit edildi. Kararın detaylarında, sanığın uygulama maddelerinin yanlış yazıldığı ve Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümlerinin iptaline karar verilen TCK'nın 53. maddesi uyarınca öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Kararda geçen kanun maddeleri; TCK'nın 58, 258, 269/3-a, ve 267/3-a maddeleri, 5237 sayılı TCK, 1412 sayılı CMUK'nın 322 ve 326. maddeleri, ve 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/1263 E. , 2019/11208 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme, başkasının kimlik bilgilerini kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa 20.01.2015 tarihli duruşmada TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına yönelik ek savunma verilirken uygulama maddesinin sehven TCK 258. maddesi olarak yazılması ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçunda, etkin pişmanlık nedeniyle indirim yapılırken uygulama maddesinin TCK 269/3-a yerine 267/3-a olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak görülmüş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında bulunan tekerrüre esas ilamlardan, en ağırı olan Şişli 6. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 10.06.2010 tarihli ve 2010/190 E., 2010/654 K. sayılı kararının tekerrüre esas alınması gerekirken, İstanbul 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.05.2012 tarihli ve 2012/29 Esas, 2012/705 Karar sayılı kararının tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında Şişli 6. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 10.06.2010 tarihli ve 2010/190 E., 2010/654 K. sayılı kararının tekerrüre esas alınması, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi gereğince mükerrer olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, İstanbul 8.Asliye Ceza Mahkemesinin 09.05.2012 tarihli ve 2012/29 Esas, 2012/705 Karar sayılı kararına konu 11 ay 20 gün hapis cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.