Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/13654 Esas 2015/16356 Karar Sayılı İlamı

• TEFECİLİK SUÇU
• DAVALARIN BİRLEŞTİRİLMESİ
• TEFECİLİK SUÇUNUN OLUŞMASI İÇİN BİR KİŞİYE ÖDÜNÇ PARA VERİLMESİNİN YETERLİ OLMASI

• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 241
• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 43
• TÜRK CEZA KANUNUNDA DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR KANUN (5377) Madde 6

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık U.. K.. hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık A.. Ç.. hakkında kurulan hükmün incelenmesinde ise;
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde topluma karşı suçlar kısmı içinde bulunduğu, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen "Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır." hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu gözetildiğinde;
UYAP sisteminden yapılan sorgulamaya göre, sanık hakkında Ankara 28. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/1037 E. 2009/969 K., 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/1390 E. 2010/1108 K. ve 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/73 E. 2012/969 K.
sayılı ilamları ile tefecilik suçundan verilen beraat kararlarının sırasıyla Dairemizin 2012/14303 E. 2013/12579 K., 2013/6754 E. 2015/1922 K. ve 2013/9763 E. 2015/12666 K. sayılı ilamları ile bozulmalarına karar verildiği, iddianamede suç tarihinin 2007 ve öncesi olarak gösterildiği anlaşılmakla, bu dosyaların akıbeti araştırılıp suçlamaların mahiyetine, suç ve iddianame tarihlerine göre temyize konu dosyayla aralarında hukuki ve fiili bağlantı bulunması nedeniyle davaların birleştirilmesinden, ilgili dosyalar karara çıkmış ise onaylı örneklerinin getirtilmesinden sonra tüm kanıtların hep birlikte değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.