Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7843 Esas 2019/11181 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7843
Karar No: 2019/11181
Karar Tarihi: 20.06.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/7843 Esas 2019/11181 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Ancak gerekçeli karar ve hükümde suç adının yanlış yazıldığı belirtildi. Sanık, temyiz başvurusu isteminde bulundu ve infazın durdurulmasına karar verildi. Ancak eski hale getirme istemi Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu için hüküm kaldırıldı. Sanığa usulsüz tebligat yapıldığı tespit edildiğinden öğrenme üzerine temyiz istemleri kabul edildi. Anayasa Mahkemesi kararı da dikkate alınarak yapılan duruşmada, temyiz itirazları reddedildi ve hükümlerin kısmen isteme uygun olduğuna karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. Maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/7843 E. , 2019/11181 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Gerekçeli karar başlığında ve hükümde suç adının iş yeri dokunulmazlığını bozma yerine konut dokunulmazlığını bozma olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Sanık ..."ın 21/08/2015 havale tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu isteminde bulunduğu ve Edremit 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29/02/2016 tarih ve 2012/474 esas -2015/268 karar sayılı ek kararında temyiz talebinin kabulü ve sanık hakkında infazın durdurulmasına karar verildiği anlaşılmış ise de; eski hale getirme istemi hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle Edremit 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29/02/2016 tarih ve 2012/474 esas -2015/268 karar sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilmekle;
Sanık ..."ın yokluğunda verilen 26/05/2015 tarihli kararın, sanığın yakalama emrine istinaden yakalanıp çıkarıldığı mahkemede alınan 18/07/2013 tarihli sorgusu sırasında bildirdiği en son adresine tebligat çıkarılmadan, MERNİS adresine tebligat çıkarıldığı, sanığın bu adreste bulunmaması üzerine Tebligat Kanunu"nun 21/2 maddesine göre muhtara yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın, 21/08/2015 tarihli temyiz isteminin, öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 20/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.