Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak, kararında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı, 01.12.1996 - 01.12.2008 tarihleri arasında davalı işyerinde kesintisiz olarak çalıştığının tespitini talep etmiş, Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen ilk karar eksik araştırmanın varlığı nedeni ile Dairemizce bozulmuş, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda; Davanın kabulü ile davacının davalı işveren yanında 01.08.2006-01.12.2008 tarihleri arasında 506 sayılı Kanun"a tabi çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanun"un 297. maddesinin 1. fıkrasında, hükmün tarafların iddia ve savunmalarının özetini, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususları, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri kapsayacağı belirtilmiş, anılan maddenin 2. fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükmüne yer verilmiştir. Anılan Kanunun 26. maddesinde hükme bağlanan ve uygulamada “taleple bağlılık” kuralı olarak bilinen ilke gereğince de yasaların öngördüğü ayrık durumlar hariç hakim her iki tarafın iddia ve savunması ile bağlı olup, ondan fazlasına veya başka bir şeye hüküm veremez. Ancak, duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir düzenlemesi bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı 01.12.1996 - 01.12.2008 tarihleri arasında davalı işyerinde kesintisiz olarak çalıştığının tespitini talep etmiş iken mahkemece, davacının davalı işveren yanında 01.08.2006-01.12.2008 tarihleri arasında çalıştığının tespitine dair karar verdiği ve dosya kapsamına göre kabul edilen süreler yönünden kararın yerinde olduğu anlaşılmıştır. Ancak, mahkemece kabul edilen süreleri aşan sair taleplerin reddi ile "davanın kısmen kabulüne" karar verilmesi gerekirken, "davanın kabulüne" hükmedilmiş, takiben talebin bir kısmı hüküm altına alınarak, kısmen kabul gibi karar verilmiştir. Oysa, talep konusu olan 01.12.1996-31.07.2006 tarihleri yönünden davanın reddine dair hüküm kurulması gerekmektedir. Davanın kabulüne denildikten sonra kısmen kabul gibi hüküm tesisi hatalıdır.
O hâlde, temyiz eden vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı ..."a iadesine, 16.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.