Müşteki ..."ya yönelik yağma suçundan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 148/1, 168/3, 53, 58. maddeleri uyarınca 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, yoksunluğa ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin Elazığ 2. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 13.10.2010 gün, 2010/136 Esas ve 2010/235 Karar sayılı hükmün sanık ve savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6.Ceza Dairesi 30.04.2014 gün 2012/5078 Esas- 2014/8747 Karar sayı ile;

“Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-Sanığın 5237 sayılı Yasanın 58/6-7. maddesi uyarınca tekerrür uygulamasına esas alınan Elazığ 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/ 520-2008/417 sayılı kararın kesinleşme tarihinin 24.05.2012 olduğu anlaşıldığından,kesinleşme tarihinden önce işlenen suçun mükerrirlik uygulamasına esas alınması sureti ile yazılı şekilde karar verilmesi,

2-Sanığın adli sicilinde yer alan ilamlar getirtilerek infaz tarihleri duraksamaya yer vermeyecek şekilde saptanıp 5237 sayılı TCK"nın 58.maddesinin uygulanma olanağının değerlendirilmemesi,

3-Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin “a, b, c, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma sonrası Elazığ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.06.2014 gün 2014/256- 2014/206 sayılı kararı ile;

“Dosya içerisinde bulunan Elazığ 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/520-2008/417 sayılı kararı Mahkeme tarafından yapılan kesinleşme şerhlerinden de anlaşılacağı üzere temyiz edilmemek suretiyle 24.06.2008 tarihinde kesinleştirilerek infaza verilmiştir. Karar kesinleştikten sonra sanık tarafından temyiz edilmiş ve verilen temyiz dilekçesinin Mahkemenin 06.10.2008 tarihli 2007/520-2008/417 sayılı kararıyla reddine karar verilmiş, bu red kararının da temyizi üzerine bu kez verilen red kararı aynı dairenin 24.05.2012 tarihli 2008/26552-2012/10959 sayılı kararıyla onanmıştır. Ancak bu onama kararı verilen kararın kesinleşme tarihi değildir. Bu onama kararı temyizin reddine dair verilen kararın onanmasına ilişkindir. Oysa ki, sanık hakkında verilen karar temyiz edilmemek suretiyle belirtilen onama kararıyla da doğrulandığı üzere kesinleşen ve buna göre 24.06.2008 tarihinde kesinleştiği açık olan karardır ki, bu tarih davamıza konu suç tarihinden öncedir ve tekerrüre esas alınması gerekir. Yargıtay bozma ilamında belirtilen 24.05.2012 tarihli temyizin reddi kararının onanma tarihidir. Tekerrüre esas alınan kararın kesinleşme tarihi değildir. Kesinleşme şerhi ve infaza verilme belgelerinden de anlaşılacağı üzere, karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir ve bu tarih de 24.06.2008 tarihi olup, davamıza konu suç tarihinden önceki tarihtir. Bu nedenlerle belirtilen bozma ilamının 1 ve 2 nolu bentleri doğru görülmediğinden Mahkememizin önceki kararında ısrar etmek gerekmiş, ancak 53. maddedeki uygulama hatası yönünden bozmaya uyulmuştur.” gerekçesi ile ilk hükümde direnilmesine karar verilmiştir.

Bu hükmün sanık ve savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "bozma" istekli 19.09.2015 gün ve 2014/276859 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilen dosya;

5271 sayılı CMK"nın 307/3. madde ve fıkrasının 2. cümlesini değiştiren ve geçici 10.maddesini düzenleyen, 02/12/2016 gün, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 36. maddesi uyarınca; "Direnme üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gelen ve henüz karara bağlanmamış olan dosyaların, öncelikle kararına direnilen Daire tarafından incelenmesinin zorunlu kılınması karşısında;

Yargıtay Ceza Genel Kurulu Başkanlığının 07/12/2016 gün, 2015/787 Esas ve 2016/1079 sayılı kararı ile Dairemize gönderilen dosya, yeniden incelenerek değerlendirilmiş ve karara bağlanmıştır.

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Oluş ve dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı yağma suçunun sübutunu kabul; oluş ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliğini tayin ile etkin pişmanlığa ilişkin cezayı azaltıcı hallerin usulüne uygun olarak tespit ile takdir kılan direnme kararı yerinde görüldüğünden,

"Dairemizin 30.04.2014 gün 2012/5078- 2014/8747 sayılı bozma kararının" kaldırılmasına,

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanık ... ve savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 10/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.