Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/4706 Esas 2019/15190 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4706
Karar No: 2019/15190
Karar Tarihi: 24.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/4706 Esas 2019/15190 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekiye ait motosikleti çalması suçundan hırsızlık suçundan mahkum edilmiş ve mala zarar verme suçundan ise beraatine karar verilmiştir. Ancak kararın incelenmesinde, mala zarar verme suçunun konusu ile hırsızlık suçunun konusunun aynı olduğu ve korunan hukuki yararın tek olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle, hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü kesin nitelikte olduğu için temyiz mümkün olmasa da, mala zarar verme suçuna ilişkin beraat kararının hukuka aykırı olduğu sonucuna varılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi

13. Ceza Dairesi 2019/4706 E. , 2019/15190 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın müştekiye ait motosikleti çalması biçimindeki eyleminde hırsızlık suçunun konusu olan eşya ile mala zarar verme suçunun konusunun aynı olması ve korunan hukuki yararın tek olması karşısında; ayrıca mala zarar verme suçunun oluşmayacağı gözetilmeden sanığın beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.03.2009 tarih, 43-56 sayılı kararında açıklandığı üzere, bu suça ilişkin kararın kesin nitelikte olduğu ve bu hukuka aykırılığın ancak kanun yararına bozma yoluyla giderilmesinin mümkün bulunduğu belirlenmekle yapılan incelemede;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanık ...’ün temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanık ...’ün temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 24/10/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.