Tehdit - kasten yaralama - silahla tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/7855 Esas 2020/2335 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7855
Karar No: 2020/2335
Karar Tarihi: 04.02.2020

Tehdit - kasten yaralama - silahla tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/7855 Esas 2020/2335 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, eşi olan katılana yönelik tehdit, kasten yaralama ve silahla tehdit eylemleri nedeniyle Asliye Ceza Mahkemesi tarafından mahkum edilmiştir. Temyiz sürecinde, sanığın hükümlerine ilişkin yapılan incelemeler sonucunda, kasten yaralama suçuna ilişkin kararın temyiz edilemez olduğu anlaşılmış ve reddedilmiştir. Ancak, tehdit suçuna ilişkin hüküm için uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği ve silahla tehdit suçuna ilişkin hüküm için de ceza miktarının belirli bir kanun maddesi kapsamında yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozularak dosyanın yeniden incelenmek üzere hüküm mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Kullanılan Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi
- 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi
- TCK'nın 106/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri
- TCK'nın 106/2-a maddesi
- TCK'nın 51/3. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarihli kararı
- 1412 sayılı CMUK’nın 321. Maddesi

4. Ceza Dairesi 2019/7855 E. , 2020/2335 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama, silahla tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanığın eşi olan katılana yönelik tehdit eylemini eşe karşı kasten yaralama ve silahla tehdit eylemlerinden farklı tarihte gerçekleştirdiği bu nedenle sanığın katılana yönelik 28/08/2013 tarihli tehdit eylemi açısından uzlaştırma hükümlerinin uygulanabileceği değerlendirilerek dosya görüşüldü:
A)Sanık hakkında kasten yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, sanık ..."ın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B)Sanık hakkında tehdit ve silahla tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmü açısından;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
2)Sanık hakkında silahla tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmü açısından;
a-Silahla tehdit suçundan hüküm kurulurken TCK"nın 106/2-a maddesi gereğince temel ceza alt sınırdan belirlendiği halde, aynı Kanunun 51/3. maddesi gereğince erteleme nedeniyle denetim süresinin gerekçe gösterilmeden sonuç cezadan fazla olacak şekilde 1 yıl 6 ay olarak belirlenmesi,
b-Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.