Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2208 Esas 2019/13300 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2208
Karar No: 2019/13300
Karar Tarihi: 16.12.2019

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2208 Esas 2019/13300 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve nitelikli cinsel saldırı suçlarına teşebbüs ettiği gerekçesiyle sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiğini belirtmektedir. Ancak, nitelikli cinsel saldırı suçundan verilen hüküm, sanığın katılanın aşılabilir mukavemeti dışında ciddi bir engel neden olmaksızın kendiliğinden eylemine son verdiği gerekçesiyle TCK’nın 73/6. maddesi uyarınca suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek bozulmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 36. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 102/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 73/6. maddesi
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 321. maddesi

14. Ceza Dairesi 2019/2208 E. , 2019/13300 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Hükümden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; isnat edilen suçun sanık tarafından işlendiğinin belirlendiği, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşılmakla, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Katılanın aşamalardaki beyanları, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında sanığın, olay tarihinde evde yalnız oldukları sırada nitelikli cinsel saldırı eylemine yönelik başladığı icrai hareketlerini sonuna kadar götürebilme imkanı bulunduğu halde katılanın aşılabilir mukavemeti dışında ciddi bir engel neden olmaksızın kendiliğinden eylemine son verdiği, 5237 sayılı TCK"nın 36. maddesinde yer alan gönüllü vazgeçme hükmü de gözetildiğinde mevcut haliyle eylemin aynı Kanunun 102/1. maddesinde düzenlenip şikayet üzerine takip edilen cinsel saldırı suçunu oluşturduğu ve katılanın soruşturma evresinde alınan 16.03.2013 tarihli ifadesinde şikayetçi olmadığını belirttiği anlaşıldığından, TCK"nın 73/6. maddesi uyarınca sanıktan vazgeçmeyi kabul edip etmediği sorularak sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüsten karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 16.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.