MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Babasını öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK"nın 82/1-d, 35, 29, 62. maddeleri uyarınca 8 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanığın, babası Mustafa"yı bıçakla boyun bölgesinden hayati tehlikeye maruz kılmadan, basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; teşebbüs nedeni ile 9 ila 15 yıl arasında ceza öngören 5237 sayılı TCK.nun 35. maddesi ile uygulama yapılırken, meydana gelen tehlike ve zararın ağırlığı dikkate alınarak, alt ve üst sınırlar arasında makul bir ceza tayin edilmesi yerine, hiç isabet olmaması durumlarında uygulanabilecek olan alt sınırdan uygulaması ve dosya içeriğinden; mağdurdan kaynaklanan ve haksız tahrik oluşturan herhangi bir haksız eylem ya da söz olmadığı anlaşılmasına rağmen, sanığın sonradan geliştirmiş olduğu savunmalarına itibar olunarak haksız tahrik hükümleri uygulanması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."ün, mağdur ..."ya yönelik nitelikli kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazının reddiyle, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında, mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan yargılama gideri olarak tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, kanuna aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine ve zorunlu müdafii ücretlerine hükmolunan bölümün hükümden çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 09.10/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.