Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/906 Esas 2019/11150 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/906
Karar No: 2019/11150
Karar Tarihi: 20.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/906 Esas 2019/11150 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan sanığı mahkum etmiştir. Ancak sanığın savunmasında bildirdiği adres ile mahkeme kararının tebliğ edildiği adres farklıdır ve tebligatın usulsüz olduğu gerekçesiyle temyiz istemleri kabul edilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin kararı da göz önünde bulundurularak TCK'nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi. Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı. Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/906 E. , 2019/11150 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ..."in kovuşturma aşamasında alınan savunmasında "..." adresinde oturduğunu bildirdiği, ancak sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin gerekçeli kararın, mahkemeye bildirmiş olduğu son adresinden farklı olarak "..." adresine, sanık ..."ın kovuşturma aşamasında alınan savunmasında "..." adresinde oturduğunu bildirdiği, ancak sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin gerekçeli kararın, mahkemeye bildirmiş olduğu son adresinden farklı olarak "..." adresine, tebliğ edilmesi nedeniyle tebligatın usulsüz olduğu, yine sanık ..."in yokluğunda verilen kararın sanığın son bildirdiği adrese MERNİS şerhi olmadan tebliğ edilmesi gerektiği halde, MERNİS şerhi verilerek Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre 23/01/2015 tarihinde yapılan tebligatın usulsüz olarak tebliğ edildiği gözetilerek, sanıklar ..., ... ve ..."in öğrenme üzerine yaptıkları temyiz istemlerinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 20/06/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.