MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın 2006 takvim yılında sahte fatura kullandığının iddia ve kabul olunması, suça konu yüksek tutarlı 12 adet faturanın bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli her hangi bir ödeme belgesinin ibraz edilmemesi, 02.10.2006 ve 29.12.2006 tarihleri arasında düzenlenmiş 12 adet faturanın seri numaralarının sıralı olması ve zaman aralığı da dikkate alındığında bu kadar kısa sürede yaklaşık 3.031.250 TL (KDV hariç) tutarında nakit ödeme yapılmasının ticari hayatın olağan akışına uygun düşmemesi karşısında, 5271 sayılı CMK"nın 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüş ve aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura kullanmak eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 22.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.