Danıştay 9. Daire 2019/3577 Esas 2022/1585 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/3577
Karar No : 2022/1585

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Belediye Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACILAR) :1-…
2- …
3- …
4- …
5-…
6- …
7- …
8- …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, aleyhe olan kısmının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacıların elbirliği halinde malik oldukları, İzmir İli, Karşıyaka İlçesi, … Mahallesi, … ada, … sayılı parselde bulunan taşınmazın "arsa sayılacak arazi vasfında" olduğundan bahisle davacılar adına re'sen tarh olunan 2012 ila 2017 dönemlerine ait vergi ziyaı cezalı emlak (arsa) vergisi ile taşınmaz kültür varlıklarının korunmasına ait katkı payının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; dava konusu tarhiyata ilişkin ihbarnamelerin ilk dört davacıya (…, …, …, …) 17.01.2018 tarihinde tebliğ edildiği, söz konusu tarhiyatlar içerisinde 2012 yılına ilişkin vergi ziyaı cezalı arsa vergisi ile taşınmaz kültür varlıkları katkı payının da bulunduğu, anılan döneme ilişkin tarh ve tebliğ işlemlerinin tahakkuk zamanaşımı nedeniyle en geç 31.12.2017 tarihinde yapılması gerekirken bu sürelere uyulmadığı görüldüğünden, ilk dört davacı(…, …, …, …) açısından zamanaşımına uğramış 2012 dönemine ilişkin borçlar yönünden hukuka uyarlık bulunmadığı, dava konusu tarhiyatların 2012 ve 2013 dönemleri yönünden incelenmesinden, vergisi ihtilaflı taşınmazın Karşıyaka Belediyesi'nin 10.09.2013 tarihli encümen kararı ile 1/1000 ölçekli imar planı düzenleme sahası içine alındığı, bu tarihten önceki dönemlerde arazi niteliğinde olduğu, diğer yandan her ne kadar davalı idarece 16.02.2018 tarihinde taşınmaz üzerinde zirai faliyet bulunulmadığına ilişkin yoklama yapılmış ise de, söz konusu yoklamanın geçmişe yönelik anılan 2012 ve 2013 dönemlere ilişkin bir tespit içermediği, sadece yoklamanın yapıldığı tarihteki mevcut durumu bildiren 2018 yılında yapılan yoklamanın geçmişe etkili olmasının mümkün bulunmadığı hususları birarada değerlendirildiğinde, 2012 ve 2013 dönemleri açısından imar planı içerisinde bulunmayan taşınmaza ilişkin anılan dönemler için yapılan vergi ziyaı cezalı arsa vergisi ile taşınmaz kültür varlıkları katkı payında hukuka uyarlık bulunmadığı, 2014 ila 2017 dönemleri yönünden ise anılan taşınmazın İmar Kanunu 18. madde uygulaması içerisinde parselasyona tabi tutulduğu, 18. madde kapsamında imar planı içerisinde bulunan ve parselasyona tabi tutulan taşınmazların üzerinde tarımsal faaliyetlerde bulunulsa dahi arsa sayılması gerektiği, kaldı ki idare tarafından yapılan 16.02.2018 tarihli yoklamada, taşınmaz üzerinde zirai faaliyette bulunulmadığının tespit edildiği, bu nedenle taşınmazın arsa olarak kabulü gerekmekte ise de, söz konusu taşınmazın imar planında yeşil alan/park olarak yer alması nedeniyle kısıtlılık hükümlerine tabi olduğu anlaşıldığından, 1/10 oranında vergi alınması gerektiğiinden dava konusu tarhiyatların 2014 ila 2017 yıllarına ilişkin kısımlarının 1/10'unda hukuka aykırılık, 9/10'unda ise hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, 2012 ve2013 yıllarına ilişkin tarhiyatların tamamı ve 2014 ila 2017 dönemlerine ait tarhiyatların 9/10'una ilişkin kısmı yönünden davanın kabulüne, diğer kısımlar yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularına konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu, kararın kaldırılmasını gerektiren bir neden de bulunmadığı belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurularının reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Taşınmazın İmar Kanunu 18. Madde uygulamasına tabi olduğu bu nedenle kısıtlı olmadığı iddialarıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen kabulü, kısmen reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurularının reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyize konu kısmının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca hesaplanacak nispi harcın alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 21/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.