Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/13081 Esas 2017/5263 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ve ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 18/08/2014 gününde verilen dilekçe ile hakaret eylemine dayalı kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulü ile fazlaya ilişkin talebin reddine dair verilen 23/06/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalılardan ...’ün tüm, davalı ...’ün aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalı ...’ün diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, hakaret eylemi nedeniyle kişilik haklarının zarara uğramasından kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, davalılar ile komşu olarak aynı apartmanda yaşadıklarını, davalıların komşuluk hukukuna aykırı şekilde davrandıklarını, sürekli hakaretlerde bulunduklarını, devamlı olarak uyarmalarına rağmen hakaret etmeye devam ettiklerini belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, yaşlı olduklarını, yalnız yaşadıklarını, husumet güdüldüğü için kendilerine dava açıldığını, hakaret edildiğini, davanın haksız açıldığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davacı tarafın, davalıların kendilerine hakaret ettiklerini, kişilik haklarına haksız saldırıda bulunduklarının tanık beyanları ile ispat edildiğini, tarafların yaşını, sosyal ekonomik durumlarını, manevi tazminatın zenginleşme aracı olarak kullanılmaması ile Yargıtay İçtihatlarında manevi tazminatın belirlenmesine ilişkin kriterler dikkate alınarak manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; davacılardan ..."in dava dilekçesinde davalı ...’dan tazminat talebi olmadığı, sadece ..."den manevi tazminat isteminde bulunduğu halde, anılan davacı ... için hüküm altına alınan manevi tazminattan davalı ...’nın da sorumlu tutulduğu anlaşılmıştır. Bu durum HMK"nın 26. maddesine aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle davalı ... yararına BOZULMASINA, davalı ..."ün tüm ve davalı ..."ün diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davalı ..."den peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 02/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.