17. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/7292 Karar No: 2019/2356 Karar Tarihi: 04.03.2019
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/7292 Esas 2019/2356 Karar Sayılı İlamı
17. Hukuk Dairesi 2016/7292 E. , 2019/2356 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen hüküm davalı ... vekili, davalı ... İl Sağlık Müdürlüğü vekili ve davalı... Türk Sigorta Şirketi vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 18.02.2011 tarihinde, müvekkillerinden ... ve ..."nin yolcu olarak bulunduğu ve ..."ın sürücüsü olduğu araçla davalıların sürücüsü, maliki ve zorunlu mali mesuliyet sigortacısı olduğu ambulansın çarpışması sonucu müvekkillerinin yaralandığını belirterek her bir davacı için ayrı ayrı 5.000,00"er TL maddi ve her bir davacı için ayrı ayrı 5.000,00"er TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte tüm davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalılar ayrı ayrı verdikleri cevap dilekçelerinde davanın reddini savunmuşlardır. Mahkemece; iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davanın kısmen kabul kısmen reddi ile davacı ... için 572,33 TL, ... için 744,90 TL ve ... için 1.760,44 TL maddi tazminatın tüm davalılardan; her bir davacı için ayrı ayrı 2.000,00"er TL manevi tazminatın sigorta şirketi dışındaki davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı ... vekili, davalı ... İl Sağlık Müdürlüğü vekili ve davalı... Sigorta Şirketi vekili tarafından temyiz edilmiştir. 1-07.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazete"de yayınlanan ve 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’ye eklenen ek madde 4 ile aynı Yasa"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır. Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davalılar aleyhine maddi ve manevi tazminat miktarları itibarı ile kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı ... vekilinin, davalı ... ... İl Sağlık Müdürlüğü vekilinin ve davalı... Türk Sigorta Şirketi vekilinin temyiz dilekçelerinin hükmün kesin olması nedeniyle ayrı ayrı reddine karar vermek gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin, davalı ... İl Sağlık Müdürlüğü vekilinin ve davalı... Sigorta Şirketi vekilinin temyiz dilekçelerinin (istemlerinin) REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılar ... ve ... Türk Sigorta A.Ş."ye geri verilmesine 04/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.