Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4644 Esas 2019/11091 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4644
Karar No: 2019/11091
Karar Tarihi: 20.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4644 Esas 2019/11091 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 2014 yılında sanık hakkında hırsızlık suçundan verdiği kararı sanığın bulunamaması nedeniyle farklı bir adrese yapılması gereken tebliğ işleminin geçersiz olması sebebiyle sonuçlandıramamıştır. Temyiz istemine dair yapılan incelemede, TCK'nın 53. maddesi yönünden Anayasa Mahkemesi kararları gözetilerek, hükümlerin isteme aykırı olarak onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu 10/2. Madde: Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi: Normal tebligat
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi: Adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilir.

2. Ceza Dairesi 2019/4644 E. , 2019/11091 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması gerekirken, sanığın yokluğunda verilen 11/11/2014 tarihli kararın sorgusu sırasında bildirdiği farklı sokak numarası olan adresi yerine doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanun"un 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu, öğrenme üzerine 24/03/2015 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 20.06.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.