Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6042 Esas 2018/197 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/6042
Karar No: 2018/197
Karar Tarihi: 11.01.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6042 Esas 2018/197 Karar Sayılı İlamı

Özet:

2015 yılında başlatılan bir davada, davacılar toplam 15.000 TL manevi tazminat ve 100 TL maddi tazminatın faizi ile birlikte davalıdan tahsil talep etmişlerdir. Davanın kısmen kabul edilmesi sonucu, davacılar için toplamda 8.000 TL manevi tazminat ve 100 TL maddi tazminatın faiziyle birlikte davalıdan tahsili kararlaştırılmıştır. Davalı vekili, kararın düzeltilmesi isteğiyle temyiz etmiş, ancak Kanun'a göre kabul edilen meblağ karar düzeltme sınırının altında kaldığı için reddedilmiştir.
Kanun maddeleri: Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1 nci maddesi, karar düzeltme sınırını 13.410,00 TL'ye yükseltmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2016/6042 E. , 2018/197 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 09/02/2015 gün ve 2014/1110 - 2015/123 sayılı kararı onayan Daire"nin 24/02/2016 gün ve 2015/7644 - 2016/1993 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1 nci maddesi uyarınca 01.01.2016 tarihinden itibaren karar düzeltme sınırı 13.410,00 TL’ye yükseltilmiştir.
Dava dilekçesinde her bir davacı için 7.500"er TL olmak üzere toplam 15.000 TL manevi tazminat ile davacı ... için 100,00 TL maddi tazminatın faizi ile birlikte davalıdan tahsili talep edilmiş olup mahkemece davanın kısmen kabulüne, davacı ... için 4.000 TL manevi, 100 TL maddi, davacı ... için 4.000 TL manevi tazminatın faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin manevi tazminat taleplerinin reddine dair verilen kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 24.02.2016 günlü ilamıyla onanması kararına karşı davalı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuş ise de mahkemece kabul edilen meblağın yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca karar düzeltme sınırının altında kaldığı anlaşıldığından karar düzeltme dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyene iadesine, 11/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.