Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3686 Esas 2018/1621 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3686
Karar No: 2018/1621
Karar Tarihi: 22.02.2018

Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3686 Esas 2018/1621 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında 2006-2007 yıllarında sahte fatura düzenleme suçlamasıyla açılan davada, sanığın birinci suçlamada beraat ettiği ancak ikinci suçlamada mahkumiyet kararı verildiği görülmüştür. İlk suçlamada, yüklenen suçların sanık tarafından işlendiği sabit olmadığı için beraat hükmüne karar verilmiştir. Ancak ikinci suçlamada, deliller incelenerek sanığın suçunun sübutu kabul edilmiş ve cezalandırılmasına karar verilmiştir. Bu kararın temyiz incelemesi sonucunda, sanığın temyiz itirazı reddedilerek hüküm onanmıştır. 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi gereği sanığın koşullu salıverilme tarihine kadar kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden uygulanması gerektiği hususu, Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı ile infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi.

11. Ceza Dairesi 2017/3686 E. , 2018/1621 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat
Sanık ... hakkında mahkumiyet

A-Sanık ... hakkında "2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yüklenen suçların sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
B-Sanık ... hakkında "2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebeplerin nitelik ve derecesi ile azaltıcı sebeplerin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 22.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.