Davacı ... ile davalılar ..., ... ve ... aralarındaki alacak davasına dair İstanbul 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 27/10/2015 tarihli ve 2009/266 E. - 2015/316 K. sayılı hükmün onanması hakkında Dairece verilen 14/02/2019 tarihli ve 2017/4510 E. - 2019/1174 K. sayılı ilama karşı davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı 21.10.2009 tarihinde açtığı işbu davada; davalıların murisi ..."in ... Caddesi, No:165 adresindeki büfeyi 01.04.2007 başlangıç tarihli ve 10+10 yıl süreli kira sözleşmesi ile tarafına kiraladığını, kira sözleşmesin davalıların murisi ...’in kiralayan, mirasçılardan davalı ...’in ise kefil olarak imzaladığını, ilk 10 yıllık kira bedeli olarak 90.000,00 TL"nin %20 stopajını kesip ilgili vergi dairesine yatırmak suretiyle kalan 72.000,00TL"yi peşin olarak elden ödediğini, sözleşmede ödendiği belirtilen 90.000,00 TL"den ayrı olarak ikinci 10 yıllık dönem için de 38.000,00TL civarında ödeme yaptığını, murisin 10+10 yıl süreyle kiraladığı taşınmazı 21 ay sonra 31.12.2008 tarihinde üçüncü şahıslara sattığını, kira sözleşmesinin 23.maddesinde "Kontrat süresi içerisinde mülkün satılması halinde kiracıya 100.000 USD tazminatı ödenecektir " şeklinde cezai şart hükmü bulunduğunu, yeni alıcılar tarafından gönderilen 20.02.2009 tarihli ihtarnameler sonucu taşınmazı 2.750,00TL aylık kira bedeli ile yeni sahiplerinden kiralamak zorunda kaldığını ancak bir süre sonra arttırılan kira bedelini ödeyemediğini ve iş yerini tahliye etmek zorunda kaldığını belirterek peşin olarak ödenmiş kira bedelinden kullanılamayan 99 aylık döneme ilişkin 74.250,00 TL alacağın şimdilik 2.000,00 TL"lik kısmı ile gelecek 10 yıllık döneme ilişkin olarak ödenen 38.000,00 TL"nin şimdilik 28.000,00 TL"lik kısmı ve cezai şart olarak ödenmesi gereken 100.000 USD "nin şimdilik 10.000,00 TL "lik kısmı olmak üzere toplam 40.000,00 TL "nin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine hükmedilmiş, verilen hükmün davacı vekili tarafından temyizi üzerine; Dairemizin 14.02.2019 günlü ve 2017/4510 E. - 2019/1174 K. sayılı ilamı ile onanmasına karar verilmiştir. Dairemizin onama ilamına karşı davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuş olmakla, yeniden yapılan incelemede;
Dava konusu büfe ile ilgili fiilen uygulanan bir kira ilişkisinin mevcut olduğu ancak sunulan kira sözleşmesinde 10 yıllık peşin ödeme yapıldığı ve kiralananın satılması halinde 100.000 USD cezai şart ile ilgili el yazısı ile yapılan eklemede kiralayanın parafı ve imzasının bulunmadığının bilirkişi raporuyla tespit edildiği, kira sözleşmesinin sonundaki imzanın da muris kiralayana ait olup olmadığının tespitinin mümkün olmadığı yönünde Adli Tıp Kurumu raporları alındığı belirtilerek karar verilmiş ise de sözleşmenin hususi şartlar kısmının 9. maddesinde düzenlenen ‘’Kiracı peşinat olarak 90.000 YTL (Doksanbin YTL) mal sahibine vermiştir. ‘’hükmünün geçerli ve tarafları bağlayıcı kabul edilebilmesi için sadece sözleşmenin sonunda yer alan kiraya veren ibaresi altında atılan imzanın ...’e ait olması yeterli olup, bu imzanın adı geçen şahsa ait olduğuna ilişkin alınan 17.03.2012 tarihli ilk rapor karşısında aldırılan Adli Tıp Kurumu Başkanlığı raporu ile kira sözleşmesinde ... adına atılı imzanın, teşhise götürecek karakteristik materyal, önemli yazı ve tanı unsuru içermeyen, basit tersimli bir imza olması nedeniyle aidiyetinin ve bu meyanda ..."in eli ürünü olup olmadığının tespit edilemediği yönünde görüş bildirilmek suretiyle, sözleşmenin sonunda yer alan imzanın ...’e ait olup olmadığı açıkça ortaya konulamamıştır. Bu itibarla; Adli Tıp Kurumu Başkanlığı tarafından imza incelemesi sonunda düzenlenen raporların bağlayıcı olmadığı da nazara alınarak konusunda uzman farklı bir bilirkişi heyetinden kira sözleşmesinin sonunda yer alan kiraya veren sıfatıyla atılan imzanın ...’e ait olup olmadığı hususunda, kuşkuya yer vermeyecek şekilde, yeni bir rapor alınmak suretiyle sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm verildiği bu defaki incelemeden anlaşılmakla,hükmün bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı tarafın karar düzeltme isteğinin kabulü ile Dairemizin 14.02.2019 günlü, 2017/4510 E. - 2019/1174 K. sayılı ilamının kaldırılmasına ve İstanbul 1. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 27.10.2015 günlü, 2009/266 E. -2015/316 K. sayılı ilamının HUMK"nın 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan karar düzeltme harcının istek halinde düzeltme isteyene iadesine, 26/12/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.