Kasten yaralamaya teşebbüs - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15535 Esas 2020/274 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15535
Karar No: 2020/274
Karar Tarihi: 07.01.2020

Kasten yaralamaya teşebbüs - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15535 Esas 2020/274 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir müştekiye hakaret eden sanığın kasten yaralamaya teşebbüs suçunu işlediğine hükmetti. Haksız tahrik hükümleri uygulandığı için sanığın cezasından makul oranda indirim yapılması gerektiği belirtildi. Ancak yapılan indirim yeterli bulunmadı. Sanığın kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyeti kanuni sonuç olarak değerlendirildi. Anayasa Mahkemesinin bazı ibareleri iptal ettiği 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilirken, bozma nedeni yapılmadı. Yargılamaya ve delil toplama sürecine göre sanığın temyiz sebepleri reddedildi ve hükmün istem gibi onanmasına karar verildi.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3. maddesi: \"Yasaların öngördüğü suçların işlenmesinde kusurlu olan kişi cezalandırılır.\"
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Anayasa Mahkemesince bazı ibareleri iptal edilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/15535 E. , 2020/274 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralamaya teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Müştekinin sanığa hakaret etmesi üzerine sanığın kasten yaralamaya teşebbüs suçunu işlediği olayda sanık hakkında haksız tahrik hükümleri uygulandığına göre, 5237 sayılı TCK"nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi dikkate alınarak sanığın cezasından makul oranda indirim yapılması gerekirken (1/2) oranında indirim yapılmak suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve yine kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 07.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.