Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12512 Esas 2019/19726 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12512
Karar No: 2019/19726
Karar Tarihi: 04.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12512 Esas 2019/19726 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın 5237 sayılı TCK'nın 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 196. maddesine muhalefet edildiği gerekçesiyle mahkumiyet hükmünü bozdu. Sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK'nın 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden hüküm kurulması nedeniyle de 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesine muhalefet edildiği belirtildi. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde yer alan bazı ibareleri iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddeleri, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 36. maddesi, 5271 sayılı

3. Ceza Dairesi 2019/12512 E. , 2019/19726 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, sanığın duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden talimat yoluyla ifadesinin aldırılması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13/5/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 1/3/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasa"sının “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nin 196. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 04.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.