Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20830 Esas 2020/2278 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/20830
Karar No: 2020/2278
Karar Tarihi: 04.02.2020

Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20830 Esas 2020/2278 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişiye yönelik tehdit suçundan hüküm açıklanmasının geri bırakılması, diğer kişilere yönelik hakaret suçundan ise ceza verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Ancak, yapılan incelemede, yakın zamanda çıkarılan bir kanun ile tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı, hakaret suçu yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulmasının gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, hakaret suçu nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesine rağmen, katılanın vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmemiştir. Bu nedenle, karar bozulmuş ve dosya esas/hüküm mahkemesine gönderilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

4. Ceza Dairesi 2017/20830 E. , 2020/2278 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığı, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, ... müdafii tarafından sanıklar ... ve ... hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararlarının da temyiz edildiği belirlenerek dosya görüşüldü:
A-Sanık ... hakkında tehdit suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu anlaşıldığından, katılan ... vekilinin temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
B-Diğer hükümlere yönelik temyiz taleplerine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede;
1-Sanık ..."a yükletilen hakaret suçu önceden de uzlaşma kapsamında olsa da, sanık hakkında soruşturma evresinde şüpheli sıfatıyla uzlaşma teklifinde bulunulmadığı diğer sanık ..."nun ise üzerine atılı hakaret suçunun tehdit suçuyla birlikte işlendiği, 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1-1. cümlesi maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı, hakaret suçunun ise, suç tarihi itibariyle 5271 sayılı CMK’nın 253/3-son cümlesi uyarınca tehditle birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma kapsamında bulunmadığı ancak, yeni düzenleme nedeniyle hakaret suçu yönünden de uzlaştırma önerisinde bulunulmasının gerektiği anlaşılmakla; Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,

2-Kabule göre de; sanık ... hakkında katılan ..."a yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle katılan sanık ..."a katılan sıfatıyla vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.