Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/11586 Esas 2017/5207 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 19/03/2015 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 16/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız el koymadan kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait ata mazot kaçakçılığında kullanıldığı iddiası ile el konulduğunu, ceza yargılamasında ise nakil vasıtası atın iadesine karar verildiğini ancak iadenin gerçekleşmediğini iddia ederek, oluşan zararın tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalılar, olayda bir kusur ya da sorumlulukları olmadığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, ceza davasında zamanaşımı nedeni ile düşme kararı verilmiş olmasının suçun işlenmediği anlamına gelmeyeceği, davacının kendi kusuru ile nakil vasıtası ata el konulmasına sebebiyet verdiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davaya konu olayda; davacıya ait ata kaçakçılık suçunda kullanıldığı iddiasıyla ... 1. Asliye Ceza Mahkemesi 2009/348 esas ve 2009/329 karar sayılı dosyası üzerinden el konulmuş, ceza yargılamasında zamanaşımı nedeniyle düşme ve el konulan nakil vasıtası atın sanığa iadesine karar verilmiş, verilen karar temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
Davacı, sanık olarak yargılandığı ceza dosyası kapsamında alınan 08/09/2001 tarihli kolluk ifadesinde açıkça eylemini kabul etmiş, atı ile taşıdığı mazotun İran sınırında bir şahıstan kaçak yollarla temin edildiğini ve amacının bu mazotu köyde satmak olduğunu kabul etmiş; ne var ki, ceza davasında zamanaşımı nedeniyle kamu davasının düşmesine ve el konulan atın davacıya iadesine karar verildiğine göre atı iade edilmeyen davacıya bir miktar tazminat ödenmelidir. Mahkemece davanın reddine gerekçe olarak alınan davacı ikrarı ancak hükmedilecek tazminattan hakimce takdir edilecek oranda bir indirim sebebi olabilir.
Şu halde; davacının zarar kapsamı belirlenerek hükmedilecek tazminat miktarından davacının müterafik (bölüşük) kusuru da gözetilerek BK.43 (TBK.51) maddesi gereğince uygun miktarda indirim yapılıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken ceza mahkemesinin kesinleşen iade kararı gözardı edilerek istemin tümden reddine karar verilmesi doğru olmamış bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 02/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.