MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 19/03/2018 tarih ve 2017/213 E- 2018/96 K. sayılı kararın davalı kurum vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 15/03/2019 tarih ve 2018/923 E- 2019/288 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının 2016/76253 sayı ile “DİACOMFORT+şekil” ibareli markanın 10 ve 25. sınıfta tescili için kuruma başvurduğunu, TPMK MDB tarafından 145611 sayılı "DİA+şekil" ibareli marka gerekçe gösterilerek 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi kapsamında başvurunun reddedildiğini, karara karşı yapılan itirazın nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, oysaki taraf markalarının görsel ve işitsel olarak farklı olup, ayakkabı üreticisi davacının "rahat" anlamına gelen “COMFORT” kelimesini "DİA" ibaresine ekleyerek özgün bir marka yarattığını ileri sürerek davalı TPMK YİDK"nın 2017-M-4680 sayılı kararın iptalini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacıya ait başvuru markası ile redde mesnet marka arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesinde öngörülen "aynı veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik" koşulunun bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK"nın 2017-M-4680 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı kurum vekili istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davalı kurum vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı kurum vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı kurumdan alınmasına, 05/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.