Basit yaralama suçundan sanıklar ..., ... ve ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince ayrı ayrı 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına, sanıklar ... ve ... hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Beyşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.11.2015 tarihli ve 2014/371 Esas, 2015/675 Karar sayılı kararı ile anılan karara yönelik sanık ..."in itirazının reddine ilişkin mercii Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesinin 18.01.2016 tarihli ve 2016/44 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 16.09.2019 tarihli ve 2019/10033 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.10.2019 tarihli ve 2019/93073 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.04.2018 tarihli ve 2014/15-487 Esas, 2018/151 sayılı kararında belirtildiği üzere, temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği gözetilerek yapılan incelemede,
1) Sanıklar ... ve ... yönünden Beyşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.11.2015 tarihli ve 2014/371 Esas, 2015/675 sayılı kararı hakkında yapılan incelemede;
a) Soruşturma sırasında yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun"un 253/4. maddesinde yer alan “Soruşturma konusu suçun uzlaşmaya tâbi olması halinde, Cumhuriyet savcısı veya talimatı üzerine adlî kolluk görevlisi, şüpheli ile mağdur veya suçtan zarar görene uzlaşma teklifinde bulunur. ....” şeklindeki düzenlemeye nazaran, dosya kapsamı itibariyle katılan sanıkların üzerine atılı basit yaralama suçunun uzlaşmaya tâbi olduğu, katılan sanıklara soruşturma aşamasında kolluk görevlileri tarafından uzlaştırma önerisinde bulunulduğu, ancak soruşturma dosyasında Cumhuriyet savcısı görüşme tutanağında Cumhuriyet savcısının imzasının bulunmadığı gibi, Cumhuriyet savcısı tarafından kolluk görevlilerine, taraflara uzlaşma önerisinde bulunulmasına dair bir talimatın bulunmadığı anlaşılmakla, bu hâliyle işlem tarihi itibariyle Kanun ve yönetmelik hükümlerince belirlenen usûle aykırı olarak yapılan uzlaştırma işleminin geçerli olmadığı, ayrıca kovuşturma evresinde de uzlaşma teklifi yapılmadığı cihetle, 5271 sayılı Kanun"un 253 ve 254. maddelerinde 6763 sayılı Kanun’la yapılan değişiklik de nazara alınarak, dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilerek uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde,
Kabule göre de;
b) Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 08.07.2019 tarihli ve 2019/2700 Esas, 2019/12780 Karar sayılı ilâmında, "...sanığın sabıkasında görülen ilamın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olması, CMK"nın 231/8. maddesine 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Yasanın 72. maddesiyle "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez." cümlesi eklenmiş ise de, daha önce hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin verilen kararın kesinleşme tarihleri itibariyle (20.05.2014) engel oluşturmaması karşısında; yargılama sürecindeki davranışları olumlu bulunarak, takdiri indirim uygulanan sanık hakkında, diğer koşullar değerlendirilmeden, daha önceden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiğinden dolayı kanuni olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,..." şeklinde belirtildiği üzere, adlî sicil kaydına göre sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Bozkır Asliye Ceza Mahkemesinin 31.05.2012 tarihli ve 2011/40 Esas, 2012/48 sayılı kararının 06.07.2012 tarihinde kesinleştiği, söz konusu kararın kesinleşme tarihi itabarıyla sanık hakkında yeniden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesine engel teşkil etmeyeceği cihetle, diğer koşullar değerlendirilmeden, daha önceden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiğinden bahisle, kanuni olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesinde,
2) Sanık ... yönünden Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesinin 18.01.2016 tarihli ve 2016/44 değişik iş sayılı kararı hakkında yapılan incelemede;
a) Dosya kapsamına göre, mercii Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesince yalnızca şekil şartları yönünden yapılan inceleme sonucunda itirazın reddine karar verilmiş ise de,
Benzer bir olaya ilişkin olarak Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 24.05.2018 tarihli ve 2017/21670 Esas, 2018/5880 Karar sayılı ilâmında yer alan, "..Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 gün ve 2012/534 Esas, 2013/15 sayılı kararında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara karşı yapılan itiraz üzerine, merciin incelemesini sadece şekli olarak değil, 5271 sayılı Kanun"un 267-271. maddeleri uyarınca hem maddî olay hem de hukukî yönden incelenmesi gerektiği.." şeklindeki açıklamalara nazaran, itiraz mercii tarafından sanığın esasa yönelik itirazları konusunda inceleme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sadece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin koşulların var olup olmadığı yönünden değerlendirme yapılarak itirazın reddine karar verilmesinde,
Kabule göre de;
b) Soruşturma sırasında yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun"un 253/4. maddesinde yer alan “Soruşturma konusu suçun uzlaşmaya tâbi olması halinde, Cumhuriyet savcısı veya talimatı üzerine adlî kolluk görevlisi, şüpheli ile mağdur veya suçtan zarar görene uzlaşma teklifinde bulunur. ....” şeklindeki düzenlemeye nazaran, dosya kapsamı itibariyle katılan sanığın üzerine atılı basit yaralama suçunun uzlaşmaya tâbi olduğu, katılan sanığa soruşturma aşamasında kolluk görevlileri tarafından uzlaştırma önerisinde bulunulduğu, ancak soruşturma dosyasında Cumhuriyet savcısı görüşme tutanağında Cumhuriyet savcısının imzasının bulunmadığı gibi, Cumhuriyet savcısı tarafından kolluk görevlilerine, taraflara uzlaşma önerisinde bulunulmasına dair bir talimatın bulunmadığı anlaşılmakla, bu hâliyle işlem tarihi itibariyle Kanun ve yönetmelik hükümlerince belirlenen usûle aykırı olarak yapılan uzlaştırma işleminin geçerli olmadığı, ayrıca kovuşturma evresinde de uzlaşma teklifi yapılmadığı cihetle, 5271 sayılı Kanun"un 253 ve 254. maddelerinde 6763 sayılı Kanun’la yapılan değişiklik de nazara alınarak, dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilerek uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, belirtilen nedenlerle itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde, isabet görülmediğiden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararların bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanıklar ... ve ... hakkındaki (1-a) numaralı talep ile sanık ... hakkındaki (2-a) numaralı talebin incelenmesinde;
Sanıklara atılı kasten basit yaralama suçu 02.12.2016 gün ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddelerinde yapılan değişikliklerden önce de uzlaşma kapsamında olan suçlardan olup sanık ve müştekinin soruşturma aşamasında alınan 02.08.2014 tarihli kolluk beyanlarında uzlaşmak istemediklerini bildirdikleri gibi imzaladıkları uzlaşma teklif formlarında da uzlaşmayı kabul etmediklerini belirttikleri anlaşılmaktadır. Ayrıca ayrıntıları CGK"nun 25.10.2018 tarihli, 2018/394 Esas ve 2018/478 Karar sayılı kararında belirtildiği gibi, soruşturma aşamasında usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olması da dikkate alınarak kanun yararına bozma talebi yerinde görülmemiştir.
Açıklanan bu nedenle Beyşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.11.2015 tarihli ve 2014/371 Esas, 2015/675 Karar sayılı kararlarına yönelik, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE,
2) Sanıklar Mustafa hakkındaki (1-b) numaralı talep ile sanık ... hakkındaki (2-b) numaralı talebin incelenmesinde;
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünceler yerinde görüldüğünden; sanık ... hakkındaki Beyşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.11.2015 tarihli ve 2014/371 Esas, 2015/675 Karar sayılı kararının ve sanık ... hakkındaki Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesinin 18.01.2016 tarihli ve 2016/44 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.